Vijf zonen: met dank aan een piano

Het boek 'Bridge of Clay' gaat over vijf broers, en wel over een in het bijzonder: inderdaad Clay. En over hun ouders. En over een vriendinnetje. En over de moeder van de vader. En over de vader van de moeder. En over een lerares. En over huisdieren, een muilezel (Achilles), een kat (Hector), een hond (Rosy) , een goudvis (Agamemnon). En over een piano. En over een typemachine. En over … ben je er nog?

Markus Zusak – vooral bekend van The Book Thief - is er weer in geslaagd een bijzonder en sfeervol verhaal te vertellen. De oudste van de ‘Dunbar boys’, Matthew, is de alleswetende protagonist. Hij verhaalt op soms onnavolgbare wijze de familiegeschiedenis, met de een-na-jongste Clay als hoofdpersonage. Een stille jongen, hardloopkampioen en drager van een geheim. Het verhaal begint ‘before the beginning’ en zal logischerwijs eindigen ‘after the end’. Geconcentreerd lezen is een vereiste om de chronologie van de gebeurtenissen en de vele personages te vatten. De veelal poëtische uitweidingen zijn een genot om te lezen. En kunnen je afleiden van het met absurdistische momenten gelardeerde verhaal. De dialogen zijn herkenbaar; jongens onder elkaar, halve zinnen, eigen jargon en Australische tongval.

We leren de achtergrond van de moeder (the mistake maker) van de jongens kennen, en van hun vader (the murderer). De opvoeding van de jongens, hun schooltijd, hun hobby’s, de eerste verliefdheden - tot ze volwassen zijn. Clay bouwt intussen, samen met zijn vader, aan een brug. De functie van de brug is voor velerlei uitleg vatbaar, of juist voor geen enkele. Toch?