Bookcrossing naar een hoger niveau getild

Zeg nu zelf: welke boekenverslinder zou niet nieuwsgierig zijn naar een verhaal waarin boeken de hoofdrol spelen. Christine Féret-Fleury doet je in Juliette of het geluk van boeken nadenken over de rol die boeken, bewust én onbewust, in een mensenleven kunnen spelen.
We ontmoeten Juliette in de metro. Ze observeert de mensen om haar heen en vooral de boeken die ze aan het lezen zijn. Dat intrigeert haar en is haar favoriete bezigheid. Voor de rest is haar leven nogal saai en voorspelbaar. Om de sleur te doorbreken, besluit ze op een dag om twee haltes eerder uit de metro te stappen. Hierdoor ontmoet ze Soliman, die haar leven voorgoed zal veranderen.
Het verhaal gaat uit van het fenomeen van bookcrossing. De term zoals wij die kennen houdt in dat je een boek de wereld instuurt, zodat andere mensen er ook van kunnen genieten. Alleen doet Soliman niet zomaar aan bookcrossing. Hij geeft er een nieuwe dimensie aan. Hij werft Juliette aan om boeken aan mensen door te geven. Alleen mag ze dat niet zomaar doen. Soliman verwoordt de taak van doorgever als volgt: “Hij zal een lezer voor ze moeten kiézen. Of een lezeres. Iemand die hij al heeft geobserveerd, of zelfs gevolgd, om te weten te komen welk boek deze persoon nódig heeft.”
In de eerste plaats, en dat doet de titel uiteraard al vermoeden, is het boek een ode aan de literatuur. Vooral grote namen uit de literatuurgeschiedenis passeren de revue, maar ook hedendaagse (thriller)auteurs krijgen een plaatsje. Christine Féret-Fleury was voordien zelf uitgever en dat moet ze volgens mij met veel passie gedaan hebben.
Als er één thema is dat er naast die boekenliefde uitspringt, dan is het de eenzaamheid. Juliette heeft niet bepaald een bruisend sociaal leven en ook Soliman komt niet buiten. Hun leeshonger lijkt wel een drang om te vluchten uit de werkelijkheid. Ze vinden elkaar in hun isolement en dat maakt hun band nog intenser. Het is vooral knap hoe je Juliette doorheen het boek ziet evolueren. Op het eerste zicht lijkt ze onzeker, breekbaar en volgzaam. Door Soliman en zijn doorgevers gaat ze zichzelf en haar leven in vraag stellen. Het wordt een zoektocht naar zichzelf en wat ze wil bereiken.
De titel Juliette of het geluk van boeken is misschien wat misleidend. In het begin van het verhaal is Juliette eigenlijk niet zo gelukkig. Ook het leven van Soliman en zij dochter Zaïde is geen sprookje. Eigenlijk is het zelfs een redelijk droevig verhaal. Het is niet het ‘happy’ sprookje dat je zou verwachten. Toch is de boodschap duidelijk: een boek is niet zomaar een voorwerp. Een goed gekozen boek doet iets met een mens. En dat is het bijzondere aan boeken. En daar schuilt het geluk van boeken.