Een redevoering doordrenkt van Himmlers gedachtegoed.

Heinrich Himmler, Reichsführer der SS. Eén van de getrouwen van Hitler en oprichter van de Schutzstaffel en definitieve vormgever van de Gestapo. En een redenaar. Er zijn diverse redevoeringen van hem bekend, daterend uit 1943 en 1944. De redevoering De Schutzstaffel (SS) als antibolsjewistische strijdmacht heeft Himmler reeds in 1937 gehouden. Volgens Dr. Perry Pierik die verantwoordelijk is voor de inleiding bij deze tekst, kan de redevoering beschouwd worden als de ‘Grundlagearbeit’ voor het latere vernietigingsprogramma van de SS. Vanwege die betekenis heeft hij deze tekst laten vertalen en uitgebracht onder de titel ‘Himmler, Mordechai en de mythe van het joods-bolsjewisme’. In diezelfde inleiding gaat Pierik nader in op de heersende opvatting binnen de nazi-ideologie dat het Joodse vraagstuk en het bolsjewisme hand in hand gingen. Hij voert daarvoor diverse studies aan die betrekking hebben op de relatie tussen Rusland en naziDuitsland, waaronder de studies van Alexander Dallin en Rolf-Dieter Müller.

De redevoering in dit boek is doordrenkt met het gedachtegoed van de Reichsführer. Niets is zo belangrijk als de edele afstamming, waarop iedere Duitser trots moest zijn. Het zuivere Duitse bloed dat afkomstig was van de Germaanse cultuur en zijn mythen en dat alleen voortgezet kon worden door het kiezen van de juiste partner. Het zuivere bloed dat gepaard ging met de deugden trouw en eer en dat een elitekorps verlangde: de SS. Samen met gehoorzaamheid en strijdlust werden die deugden bij de nieuwe leden sterk aangewakkerd.
Opmerkelijk in de tekst is dat de christelijke religie nog een plaats van betekenis heeft, zoals blijkt uit de eed die de aankomende leden moesten afleggen, voor ze konden toetreden tot het elitekorps.

Aan zijn afkeer van het Jodendom lag, zo stelde Himmler zelf in deze toespraak, het Bijbelse verhaal van Mordechai, beschreven in het Boek Esther, aan ten grondslag. De Jood Mordechai weigerde te buigen voor Haman, minister in Perzië en uiteindelijk werd Mordechai niet opgehangen, doch Haman. De Reichsführer was aanvankelijk geen directe voorstander van uitroeiing van ‘onreine elementen’, als Joden en bolsjewisten. Hij was pleitbezorger van gedwongen emigratie uit Duitsland. Terugkijkend op de periode 1930-1945 doen wij thans dergelijke betogen af als zijnde waanzinnig, maar hoe waanzinnig waren ze? De inauguratiespeech van Donald Trump, de huidige president van de Verenigde Staten staat ons nog goed voor ogen, want het thema emigratie houdt ook in deze tijd wereldwijd de gemoederen flink bezig. Voor de goede toehoorder riepen veel elementen uit Trumps tekst onmiddellijk beangstigende associaties op met de Duitse redevoeringen in de jaren ’30. Dankzij het optreden van Trump proberen steeds meer populisten in de wereld terrein te veroveren door uitspraken gebaseerd op ‘waanzinnige gedachten’. Net als Himmler destijds hameren ook zij op de band die het volk moet verenigen en buitenstaanders moeten weren. Het vasthouden van de eigen identiteit is belangrijk, zo niet noodzakelijk. Zeker is het essentieel dat een volk zich bewust is van zijn eigen identiteit, maar dat mag niet leiden tot uitstoting van andere volkeren.

Dit boek ‘Himmler, Mordechai en de mythe van het joods-bolsjewisme’ dat beschikt over aanvullende noten, een bibliografie en een fotokatern, is niet alleen waardevol als studiemateriaal voor diegenen die inzage willen krijgen in Heinrich Himmlers motivaties, of voor hen die onderzoek doen naar de diepere gronden van de Holocaust. Deze tekst behelst tevens een waarschuwing, omdat we inmiddels ook weten waartoe dergelijke redevoeringen geleid hebben. Laat dit boek daarom een goede les zijn, opdat we aandachtiger luisteren naar redevoeringen en ons niet laten meeslepen met de emoties, maar ons verstand blijven gebruiken in een tijd die gekenmerkt wordt door onrust en het zoeken naar nieuwe waarden en normen.