Recensie Verloren

Door de jaren heen heb ik bijna alle titels van Nicci French gelezen, en de mooiste vind ik nog steeds de oudere boeken: Bewoonde Wereld, Onderhuids. Hun meer recente boek " Tot het voorbij is" was aangenaam, meerdere dingen gebeurden en kwamen uit eindelijk bij elkaar. Ik vind dit het minste boek. Natuurlijk leest het nog wel in een ruk uit, maar het eenzijdige- vanuit alleen Nina's beleving vertelde dag- stoorde me en ik vond dat allemaal erg "over de top". Ook al ben ik nuchter van in slag kan ik me toch niet indenken dat ik als moeder zo'n leeuwin ben dat ik binnen 24 uur dat allemaal aan elkaar kan beredeneren en oplossen en de rest van de wereld als een totale hersenloze substantie eruit kan laten zien.......

(het ontbreken van de hoofdstukken vind ik voor het effect van de tijdsdruk haar dochter te redden,alles binnen 1 dag gebeurt als enige juist goed gekozen. Je MAG als lezer zijnde het boek niet wegleggen om de benauwdheid en de druk enigzins mee te krijgen.)