Lezersrecensie
Angel is heerlijk excentriek
Elizabeth Taylor, auteur van Angel, stond in haar eigen tijd vooral bekend als ‘de andere’ Elizabeth Taylor. Angel verscheen voor het eerst in 1957 en werd vijftig jaar later verfilmd met Romola Garai in de hoofdrol. Nu, weer bijna tien jaar later, verschijnt de Nederlandse vertaling van de roman bij uitgeverij Karmijn. Dit heerlijk excentrieke boek is nog steeds de moeite waard.
Hoofdpersonage Angel domineert de roman. Ze wordt schrijfster en haar melodramatische romans leveren veel geld op, tot verrassing van velen. Angel zelf is niet verrast door haar succes; ze is ijdel, vasthoudend en verschrikkelijk trots. Een personage dat in haar eigen wereld leeft, waar niemand ook maar enige invloed op lijkt te hebben, zelfs niet wanneer haar succes afneemt.
Verhaal
Voor een spannend verhaal ben je bij Taylor niet aan het goede adres, de gebeurtenissen volgen elkaar niet snel op, maar toch weet ze je van de eerste tot de allerlaatste bladzijde te boeien. De gedetailleerde beschrijvingen en dialogen maken het boek bijzonder en houden je geïnteresseerd om verder te lezen. ‘Het bos leek te stomen en de zware stilte die de regen aan de levende dingen had opgelegd, was verdwenen.’ Taylor verstaat de kunst van het doseren en haar stijl is op geen enkel moment overdreven.
Angel
Overdreven is wel het hoofdpersonage en Taylor overtuigt helemaal met Angel. Het verhaal van het verval van Angel zou met ieder ander personage schrijnend zijn geweest, maar je kunt niet anders dan de excentrieke Angel bewonderen; Taylor maakt van Angel een persoon in plaats van een personage door haar veel verschillende kanten te geven. Ze is zelfverzekerd, naïef, arrogant, koppig, eenzaam, meelijwekkend, creatief en bovenal wereldvreemd. ‘Als ze ook maar iets bespeurde wat op kritiek leek, had ze barricaden opgeworpen en hardnekkig weerstand geboden om het beeld in stand te houden dat ze van zichzelf had: mooi, slim, succesvol en geliefd.’ Maar je gaat van Angel houden, omdat ze zo echt is. Dat maakt Taylors werk tijdloos.
[Deze recensie verscheen eerder (2016) op CLEEFT]
Hoofdpersonage Angel domineert de roman. Ze wordt schrijfster en haar melodramatische romans leveren veel geld op, tot verrassing van velen. Angel zelf is niet verrast door haar succes; ze is ijdel, vasthoudend en verschrikkelijk trots. Een personage dat in haar eigen wereld leeft, waar niemand ook maar enige invloed op lijkt te hebben, zelfs niet wanneer haar succes afneemt.
Verhaal
Voor een spannend verhaal ben je bij Taylor niet aan het goede adres, de gebeurtenissen volgen elkaar niet snel op, maar toch weet ze je van de eerste tot de allerlaatste bladzijde te boeien. De gedetailleerde beschrijvingen en dialogen maken het boek bijzonder en houden je geïnteresseerd om verder te lezen. ‘Het bos leek te stomen en de zware stilte die de regen aan de levende dingen had opgelegd, was verdwenen.’ Taylor verstaat de kunst van het doseren en haar stijl is op geen enkel moment overdreven.
Angel
Overdreven is wel het hoofdpersonage en Taylor overtuigt helemaal met Angel. Het verhaal van het verval van Angel zou met ieder ander personage schrijnend zijn geweest, maar je kunt niet anders dan de excentrieke Angel bewonderen; Taylor maakt van Angel een persoon in plaats van een personage door haar veel verschillende kanten te geven. Ze is zelfverzekerd, naïef, arrogant, koppig, eenzaam, meelijwekkend, creatief en bovenal wereldvreemd. ‘Als ze ook maar iets bespeurde wat op kritiek leek, had ze barricaden opgeworpen en hardnekkig weerstand geboden om het beeld in stand te houden dat ze van zichzelf had: mooi, slim, succesvol en geliefd.’ Maar je gaat van Angel houden, omdat ze zo echt is. Dat maakt Taylors werk tijdloos.
[Deze recensie verscheen eerder (2016) op CLEEFT]
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Anne Oerlemans
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
