Te oppervlakkig

In het vervolg op het verfilmde Als ik blijf beschrijft Gayle Forman hoe Adam drie jaar na het ongeluk van Mia verder is gegaan met zijn leven als rockster. Wacht op mij weet het verhaal van de gebroken ster echter niet overtuigend te brengen en blijft oppervlakkig.

In Als ik blijf overleeft Mia als enige van haar gezin een zwaar ongeluk. Haar relatie met Adam loopt hierdoor op de klippen. In Wacht op mij loopt Adam Mia tijdens een tour in New York weer tegen het lijf. Hij gaat op zoek naar antwoorden. Waarom liet ze na haar ongeluk niets meer van zich horen? Waarom kon ze hem zo makkelijk loslaten terwijl hij na drie jaar nog steeds als een zombie door het leven gaat?

Adam
Waar Als ik blijf indrukwekkend was vanwege de strijd die Mia leverde tussen leven en dood en de inzichten die dit haar gaf, weet Forman diezelfde geloofwaardigheid in haar vervolgverhaal niet in haar personages te leggen. Vooral Adam blijft irritant oppervlakkig en hoewel zijn attitude als rockster dat natuurlijk wel een beetje verlangt, lijkt er zich in zijn binnenste ook niet veel af te spelen. ‘En Mia houdt me vast – net zolang tot ik mijn Y-chromosoom weer in het gareel heb.’

Muziek
De muziek en hoe die door zowel Mia als Adam beleefd wordt en hun leven richting geeft maakt het verhaal draaglijk. Het is jammer dat Adams songteksten aan het begin van de hoofdstukken ook naar het Nederlands vertaald zijn. Deze zouden waarschijnlijk in het Engels een krachtigere toevoeging aan het verhaal zijn geweest, want in het Nederlands weten ze het gevoel van Adam niet over te brengen ‘Metaal tegen de slaap, de explosie oorverdovend / Lik het bloed dat mij bedekt / Zij blijft als laatste overeind.’

Als ik blijf was dus meer dan genoeg geweest in dit geval. Wacht op mij overtuigt niet, maar heeft wel een fijn ‘feel-good-’ en ‘verstand-op-nul’-einde. Wellicht is dit romantische drama dan nog wel geschikt om een overdreven Hollywoodfilm van te maken.

[Deze recensie verscheen eerder (2015) op CLEEFT]