Zo leuk kunnen kevers zijn

Keverkoningin is het vervolg op het vorig jaar verschenen Keverjongen van de Engelse auteur M. G. Leonard. Keverjongen is inmiddels vertaald naar 37 landen en is als zodanig een waar succes te noemen. Daarmee heeft de auteur het zichzelf bepaald niet gemakkelijk gemaakt. Een succesvol eerste deel overtreffen is al lastig en dat dan ook nog met een gevreesd middelste deel uit een trilogie is helemaal een uitdaging.

Lucretia Cutter is nog niet verslagen. Na een aanslag op het leven van Darkus is ze verdwenen, maar niet voor lang. Ze komt sterker dan ooit terug met een aanzienlijk leger van insecten en een aantal loyale handlangers. Voor Darkus, Virginia en Bertolt is het duidelijk dat ze nog steeds iets van plan is, maar zelfs wanneer het bijna te laat is ziet niemand dit in. Waar Darkus en zijn (kever)vrienden in Keverjongen Lucretia overduidelijk te slim af waren, hebben ze in dit boek een hele dobber aan de kever diva. De vrienden krijgen ook enorme tegenslagen te verwerken wanneer Darkus’ vader lijkt te zijn overgelopen naar de vijand en Lucretia op het spoor is gekomen van de woonplaats van het keverleger van Darkus.

Keverkoningin stelt in geen enkel opzicht teleur. Het verhaal is een logisch vervolg op Keverjongen met een eigen spannende en interessante plot. De schrijfstijl van M. G. Leonard is wederom fantastisch, met spitse dialogen en bergen humor. De hoofdstukken hebben titels als “Bemoeimoeders”, “Eenpersoonsmaffia” en “De slag van de galajurken”. Daarnaast lukt het haar ook uitstekend om het idee van een leger van kevers geloofwaardig te maken en te houden:

“Een klein wezen, zoals een kever, of een kind, lijkt misschien zwak en onbelangrijk. Maar kleine wezens kunnen op veel plekken komen en veel dingen zien. En als het ene kleine wezen samenwerkt met het andere, worden ze één sterk groot wezen, een strijdmacht om rekening mee te houden”.

Keverkoningin en zijn voorganger Keverjongen zijn geen dertien in een dozijn boeken. Ondanks de vlotte schrijfstijl schuwt de auteur het niet om lastige woorden te gebruiken. Zo worden de kevers vaak genoeg bij hun oorspronkelijk Latijnse naam genoemd en komen er veel entomologische termen voorbij. Heel leerzaam dus, aangezien achter in het boek keurig een Woordenboek voor entomologen is toegevoegd.

Keverkoningin is een meer dan waardige opvolger van Keverjongen. Van de cover, de illustraties tot het verhaal zelf is dit een opwindend, spannend, grappig en ontroerend ontwapenend boek.
“Hij was de Keverjongen. Hij zou zijn kevers beschermen en Lucretia Cutter wegvagen”.
Met deze woorden van Darkus maken we ons op voor de laatste slag in de Battle of the Beetles, dat volgend jaar zal verschijnen.