Een lekkerleesboek

Offerlam van Chanette Paul is een topboek waar ik van genoten heb. ‘Lekker’ zeggen ze in Zuid-Afrika als iets top is. Een lekkerleesboek is prima ontspanning voor lezers. In deze thriller, ja het begint met een moord, komt het leven van schijnbaar gewone mensen, in een spannende stroomversnelling als ze familiegeheimen ontdekken. De lezer wordt vanaf het begin het boek ingezogen door details, die de hoofdpersonen nog moeten ontdekken.

Caz Colijn, een vrouw van 53, die werkt als vertaalster in klein dorpje in Zuid-Afrika, krijgt een telefoontje van haar zus Tineke. Hun moeder ligt op sterven en ze moet komen; de oude vrouw wil nog iets belangrijks zeggen. Ze hebben elkaar al meer dan dertig jaar niet meer gezien of gesproken, niet sinds Caz met haar baby niet meer thuis kon komen in Pretoria. Ondertussen woont Tineke met haar moeder in België, het is dus niet zomaar even op bezoek gaan. Het feit dat Lilah, haar dochter in Europa werkt, zorgt ervoor dat Caz toch aan de onderneming begint.

Luc Damme, een proffesor in koloniale geschiedenis in Gent, krijgt ook een telefoontje van Lieve de verzorgster van zijn stiefmoeder Ammie in Leuven. Lieve maakt zich zorgen om de oude vrouw, die geen zin meer in het leven heeft. Omdat ze naar Luc vraagt, hoopt ze dat hij verandering in de situatie van Ammie kan brengen. Luc heeft zijn stiefmoeder al dertig jaar niet meer gezien, nadat zij plotseling uit zijn leven is verdwenen, wat volgens hem de oorzaak is van zijn vaders dood. De nieuwsgierigheid naar het waarom, zorgt ervoor dat hij aan het ongewone verzoek van Lieve zal voldoen.

Wat Caz niet weet is dat het telefoontje uit Gent het netwerk van de Congolees Erevu in beweging zet. Hij is op zoek naar Afrikaanse kunst, die de moeder van Caz ooit had om haar te beschermen tijdens de vlucht uit Congo.

Dit zijn de belangrijkste hoofdpersonen in Offerlam, de eerste thriller van de populaire Zuid-Afrikaanse schrijfster Chanette Paul, die in het Nederlands vertaald is. Ze opent het boek met een gewelddadige scene in Congo, in de roerige dagen net na de onafhankelijkheid in 1961. Met die informatie en de scenes in het begin van het boek, in de jaren 60 in Congo en Zuid-Afrika en een belangrijk keerpunt in het leven van Caz, in de jaren 80, weet de lezer hoe de verschillende verhaallijnen in het boek bij elkaar passen. De korte stukjes en het verspringen van perspectief van Caz, Luc en Ammie brengen veel vaart in het boek. Het is ongelofelijk knap gedaan hoe je als lezer bepaalde antwoorden weet, waar de hoofdpersonen naar op zoek zijn, maar tegelijkertijd meegezogen wordt in de nieuwe vragen die het oproept. Ongemerkt wordt het net rond Caz strakker, komen Luc en Caz dichter bij elkaar, maar vormen zich intriges, die je niet van te voren ziet aankomen. Ik wil niet meer verklappen, maar ik heb echt genoten van deze pageturner. En passant leer je België met andere ogen bekijken, zo leuk wordt er geschreven over Gent, Doel en Leuven en Damme. Op een prettige manier (niet te moeilijk, maar ook niet te simpel) komen onderwerpen aanbod die spelen tijdens de onafhankelijkheid van Congo, de strijd om macht en hebzucht van bodemschatten. Hetzelfde geldt voor de emoties rond de zoektocht van Caz naar haar moeder. Heel goed vind ik hoe subtiel Chanette Paul de problematiek van huidskleur in haar roman aan de orde stelt en een Zuid-Afrikaanse neerzet als sterke vrouw, die niet anders kan dan in dat onveilige, maar mooie land wonen. Volgens mij heeft de schrijfster, namelijk met Caz een alter ego neergezet. De overeenkomsten tussen de Chanette en Caz zijn duidelijk; een leeftijd iets over de vijftig, wonend in Stanford en bos wild haar, werkzaam met taal, creatief en kattenmens