Het typische heksenboek

Ik ben een ontzettende fan van Claudia Grays Firebird-trilogie. (En niet zomaar een fan: een gillerige fan!) Toen ik dus een paar maanden geleden dit boek in de aanbiedingsfolder van HarperCollins zag staan, gilde ik het uit van geluk! Een nieuw boek van Claudia Gray. Ik had hoge verwachtingen en misschien waren ze wel iets te hoog.

Je merkt aan Zwartspeuk dat het een van de eerste YA-boeken is die Claudia Gray heeft geschreven. Het is oorspronkelijk gepubliceerd in 2011 en dat was een beetje het tijdperk van heksenverhalen, vampiers en weerwolven. In dit heksenverhaal kom je heel wat van die typerende kenmerken tegen. Dat was niet per se slecht (want ik kan daar oprecht van genieten), maar na zoveel jaren die boeken te lezen doorzie je alles en wordt zoiets vaak afgezaagd.
Tja, ik kan niet anders dan eerlijk zijn in de recensie, maar de instant love in het boek is echt passé. Meisje ontmoet jongen. Jongen houdt eerst niet van het meisje, maar wordt dan helemaal verliefd. Je kent het wel. Clichés kunnen geweldig zijn, maar als ze zo doorzichtig en oppervlakkig zijn, kunnen ze me niet meer smaken.

Oké, ik hou echt niet van de clichés in het boek, maar ik moet wel zeggen dat ik de aanpak van Claudia Gray heel erg goed vond. Ik bedoel daarmee: het hoofdpersonage was voor een keer geen special snowflake. Nadia is dan wel een (goede) heks, maar ze is niet de enige met speciale krachten. En dat vond ik fijn! Het was leuk om telkens verrast te worden in het boek door niet alleen haar, maar ook haar vrienden en andere personages.

En spanning was er inderdaad! Doordat het boek is geschreven uit de alwetende verteller, krijg je als lezer een kijkje in het hoofd van iedereen. Tegelijkertijd word je ook niets wijzer, en dat is het mooie aan dit boek. Het spanning werd zodanig opgedreven dat je als lezer echt wel op het puntje van je leesstoel blijft zitten. De climax stelde ook niet teleur en beloofde alleen nog maar meer goed – of beter gezegd: slechts – voor het vervolg.

Naast de spanning was er ook nog iets waar ik helemaal voor te vinden was! Ik hield namelijk erg van de magische wereld in dit boek. Het was anders dan wat je gewend bent van heksen. Kijk maar eens de Hopeloze Heks… Maar dat was het dus niet. Het was origineel en verfrissend, met hier en daar een leuke eigentijdse toets.

Zwartspeuk kon Duizend Stukjes van Jou niet overtreffen, maar het heeft me ook niet teleurgesteld. Het was het perfecte boek om tijdens een Ardennenweekendje te lezen aan het haardvuur. Het was spannend, magisch en romantisch. Oké, de clichés waren soms wel overbodig, maar de spannende gebeurtenissen en de eigenwijze Nadia maakten Zwartspreuk tot de perfecte autumnread.