Luguber uitstapje naar de bergen

Recensie eerst verschenen op theconfessionofabooknerd.be

Zelfs als we zwijgen is het allernieuwste boek van bestellerauteur Marieke Nijkamp. Ze blies me al eerder helemaal omver met 54 minuten, dus ik was heel erg benieuwd naar deze thriller over vijf vrienden die samen een gevaarlijk weekend in een berghutje doorbrengen.

Zelfs als we zwijgen gaat over vijf vrienden die vroeger samen een spellenclub vormden, maar door het leven zijn ze de laatste maanden wat uit elkaar gegroeid. Ze willen nog een laatste weekend spelen voordat ze allemaal hun eigen weg gaan, maar iemand heeft gevaarlijkere en dodelijkere ideeën voor dit weekend. Het verhaal is verteld vanuit vijf perspectieven en daar ben ik altijd heel erg fan van. Marieke Nijkamp is er zeker in geslaagd om elk personage een heldere en eigen stem te geven.

Omdat de personages zo verschillend van elkaar zijn en zo goed uitgewerkt zijn, waren de personages ook voor mij het grootste pluspunt. Niet iedereen krijgt evenveel stem in het verhaal, maar dat maakt niet uit: je leert zoveel over hun zwaktes, verlangens en sterke kanten. Op zo weinig tijd leer je zoveel met hen meeleven en dat is echt knap gedaan van Nijkamp.

Om eerlijk te zijn vond ik het boek verfrissend, ook al zijn er al veel horrorverhalen geschreven over jongeren die een dodelijk weekendje doorbrengen in een berghutje. Ik hield van het spel dat de personages speelden en hoe hun fictieve personages in relatie stonden met hoe ze naar de werkelijkheid keken of juist niet. Het boek gaat veel dieper dan alleen het thrilleraspect en laat je ook veel nadenken over transfobie, verslaving en de verschillen tussen rijk en arm. Het is meer dan alleen een thriller en dat is zo fijn.

Ik denk oprecht dat Marieke Nijkamp een heel goede contemporary zou kunnen schrijven, want haar beeldende schrijfstijl leunt daar wel naartoe. De manier hoe ze de gevoelens van haar personages beschrijft is prachtig en er is duidelijk goed over nagedacht. Marieke Nijkamp gaat diep, maar zonder dat het moeilijk leesbaar is of té veel is in een keer. Nee, precies goed en het raakt waar het je moet raken.

Maar waar het voor mij dan net weer een beetje misging, was dat het boek best wel voorspelbaar was. Ik hou echt van thrillers waar ik helemaal geen idee heb wie de dader zal zijn, ook al zet ik mijn beste speurhoed op. En in Zelfs als we zwijgen was het nu net ietsje té voorspelbaar en dat verpestte het een beetje voor me.

Zelfs als we zwijgen wil je zeker niet lezen als je alleen in een berghutje zit. Marieke Nijkamps schrijfstijl laat helemaal niets aan de verbeelding over en raakt altijd weer net de goede snaar. Haar personages zijn fenomenaal uitgewerkt, waardoor je als lezer eigenlijk wel meer over hen te weten wilt komen. Alleen was dit boek voor een thriller redelijk voorspelbaar en daarom verloor het boek wat punten voor mij.

CW: geweld, moord, transfobie, verslaving aan verdovende middelen