Ontroerend, raak en onvergetelijk

Clap When You Land is het derde boek van Elizabeth Acevedo en haar tweede boek in vrije vers. Ik las in de zomer van 2018 The Poet X, haar debuut in vrije vers en ik was helemaal verkocht. Het heeft me op zoveel manieren weten te raken en ik hoopte dus dat Clap When You Land dat ook weer zou doen. Het zit zo: dit boek raakte me nog meer dan The Poet X.

Als je klein bent, zijn je ouders gewoon je helden, maar op een bepaald moment besef je dat ze ook maar mensen zijn en dat ze meer gebreken hebben dan je denkt. Het is moeilijk om erover na te denken, laat staan om die exacte gevoelens onder woorden te brengen, maar Acevedo deed het.

Clap When You Land is een boek over dromen, familie, rouw en liefde. Zware thema’s en als lezer komt het gewoon binnen. De manier waarop Acevedo de levens van de twee zussen die niet eens van elkaars bestaan wisten aan elkaar heeft weten te knopen en met zo weinig woorden zo sterk heeft weten te maken is bewonderenswaardig. Maar ook de familiebanden en de rouw kwamen zo hard binnen. Ik kan het helemaal niet anders verwoorden dan dat.

Wat ik zo mooi vond aan dit boek is dat het hélemaal echt is. Het is own voices en dat merk je. Dat taalgebruik en dus dat Spaans hier en daar. Die spreekwoorden. De gewoontes, het geloof en de sociale situaties. Of gewoon hoe Acevedo twee totaal verschillende werelden tegenover elkaar zet. Het was zo écht. Zo raak. Zo eerlijk.

Sommige mensen vinden het lastig om een band op te bouwen of verbinding te vinden met de personages als een boek in vrije vers is geschreven, maar met dit boek heb je dit absoluut niet. Acevedo kiest haar woorden zo zorgvuldig en haar momenten zo goed dat je vanaf pagina één in het verhaal zit en je de laatste pagina met een traan op je wang omslaat. Echt. Lees dit.

Clap When You Land is oprecht weer een meesterwerk van Acevedo. Ze verkent opnieuw een paar zware thema’s die ontzettend goed naar voren komen. Acevedo is eerlijk en haar woorden snijden en helen. Lees dit. Nogmaals.