Een hartverwarmend debuut over eerste liefde, vriendschap en de wereld een stapje voor zijn

Rosie Hartje Jack is het debuut van Mel Darbon. In het boek gaat Rosie op zoek naar haar vriendje Jack die onverwachts naar Brighton is verhuisd. De auteur heeft zelf niet het Syndroom van Down, maar ze heeft een lange tijd gewerkt met mensen met de Syndroom van Down en heeft dit boek ook laten proeflezen door hen. Rosie Hartje Jack is een hartverwarmend debuut over eerste liefde, vriendschap en de wereld een stapje voor zijn.

Wat me zo is bijgebleven na het lezen van dit boek is dat de vertaling van Merel Leene een heel groot applaus verdient. Ik heb dan wel de brontekst niet gelezen, maar ik denk dat Leene de schrijfstijl van Mel Darbon zo goed heeft kunnen weergeven in dit boek. Echt waar, chapeau!

De vertaling heeft dit boek dus echt wel de hoogtes in getild, maar de keuze van Darbon om haar taalgebruik zo aan te passen aan haar personages was fenomenaal. Dit boek zou volgens mij nooit Rosie of Jack zo goed hebben kunnen weerspiegelen als het taalgebruik en de ‘taalfouten’ niet zouden zijn meegenomen in het boek. Dat maakte het verhaal écht en bijna tastbaar.

Bovendien heb ik grote bewondering voor Rosie. Haar vriendje verdwijnt plots op een dag, zonder waarschuwing en ze beslist hem op te zoeken. Ze gaat een treinreis helemaal alleen aan, maar er zijn heel wat obstakels op haar weg. Onderweg ontmoet ze vriendelijke mensen of juist mensen waar je liever in een grote cirkel omheen loopt. Het ding is: we kunnen allemaal wel iets van Rosie leren. Ze is onbevooroordeeld, houdt van iedereen en gaat telkens met een glimlach door het leven. Voor een personage vond ik haar ontzettend geweldig en haar doorzettingsvermogen en manier van denken heel inspirerend.

Goed, uiteindelijk belandt ze dan bij een aantal heel verkeerde mensen en gaat het praktisch van kwaad naar erger. Dat had er voor mij niet echt moeten in zitten, maar aan de andere kant zei dat ook wel veel over mezelf. Zo’n mensen bestaan echt en naïeve tieners komen vaak met die mensen in aanraking. Als samenleving sluiten we soms liever onze ogen voor heel wat: mensen met een handicap, misbruik, vluchtelingen, daklozen, etc. Dit boek zet je echt aan het denken over heel wat zaken en laat je reflecteren over je eigen handelingen en gedachtes. Het boek was dan wel heel bruut op sommige momenten, maar de wereld is dan ook niet mooi en rooskleurig.

Ik verklap helemaal niet wat er gebeurt op het einde, maar ik verklap dit: ik was ontzettend blij met hoe alle personages een groei hebben doorgemaakt. Ook degenen die niet zoveel op papier zijn gekomen. Ik vind dat Darbon er ontzettend goed is in geslaagd om een boek te schrijven dat tastbaar en menselijk is.

Rosie Hartje Jack is zo’n boek dat ik zeker zou aanraden. Niet alleen omdat het over liefde gaat en het af en toe bitterzoet is, maar ook omdat het heel wat zegt over de maatschappij. Het is een heel teder boek, met zorg geschreven en ontzettend goed vertaald. Door zulke vertalingen krijg ik weer meer zin om in het Nederlands te lezen, want dit was fenomenaal.