Lezersrecensie
'Grootser dan ik' gaat over een kleine zoektocht
(Deze recensie verscheen al op CLEEFT.nl in september 2016)
“De eerste keer dat ik op de uitgeverij hoorde dat mijn boek met Franca Treur en Jan Siebelink werd geassocieerd, schrok ik. Mijn boek ging over gedrevenheid, kunstenaarschap, vrijheidsdrang en liefde, vond ik. En toevallig kwam de hoofdpersoon uit een gelovig gezin, net als ik.” Dit schrijft Suzanne Brink op haar website suzannebrink.nl. Uitgeverij Ambo Anthos en Brink geven de roman hiermee heel veel zwaarte. ‘Grootser dan ik’ is een beschaafde ‘coming of age’- roman met af en toe een te dramatische toon.
Sara komt uit een religieus gezin en is beschermd opgevoed. Ze voelt zich er alleen niet thuis. Sara wil kunstenares worden. Ze wordt toegelaten op de kunstacademie in Kampen. Daar maakt Sara zich los van haar ouders en begint haar zoektocht naar vrijheid. Totdat een gebeurtenis ervoor zorgt dat Sara alles in een ander perspectief ziet.
AANSTELLERIG
Sara voelt zich verbonden met iets ‘hogers’ nu ze met kunst bezig is en haar ouders thuis gedragen zich te banaal voor haar nieuwe levensstijl: ‘Ik ontweek haar vragen omdat ik niet wilde dat ze mijn nieuwe wereld bezoedelde, de glans benam met opmerkingen over hoeveel groente ik per dag moest eten.’ Het afzetten tegen haar ouders komt af en toe vooral aanstellerig en puberaal over, omdat het taalgebruik van Sara te dramatisch is voor wat er daadwerkelijk aan de hand is. Je ergeren aan je ouders omdat je groente moet eten was misschien irritant toen je vijftien was. De vraag is of dat soort worstelingen in een personage interessant zijn om met veel lading in een roman te verwerken.
AANDOENLIJK
Op de achterkant van het boek staat dat ‘ Sara zich verliest in haar nieuwe vrijheid en in een obsessieve liefde voor de grenzeloos hedonistische Milan’. Een achterflap als deze wekt de indruk dat de roman over seks, drugs en rock-en-roll gaat, maar Sara is eigenlijk overdreven braaf: ‘Ik was in Kampen al een keer mijn portemonnee verloren en had twee keer sleutels moeten laten maken. Ik vergat de tijd. Wat vroeger belangrijk was, was dat nu niet meer.’ Brink geeft het karakter Sara zo, misschien onbedoeld, nogal wat aandoenlijkheid mee. In een maatschappij als deze, waarin hedonisme zo nu en dan de norm lijkt te zijn is ‘Grootser dan ik’ dan misschien niet indrukwekkend maar wel verfrissend in haar onschuld.
“De eerste keer dat ik op de uitgeverij hoorde dat mijn boek met Franca Treur en Jan Siebelink werd geassocieerd, schrok ik. Mijn boek ging over gedrevenheid, kunstenaarschap, vrijheidsdrang en liefde, vond ik. En toevallig kwam de hoofdpersoon uit een gelovig gezin, net als ik.” Dit schrijft Suzanne Brink op haar website suzannebrink.nl. Uitgeverij Ambo Anthos en Brink geven de roman hiermee heel veel zwaarte. ‘Grootser dan ik’ is een beschaafde ‘coming of age’- roman met af en toe een te dramatische toon.
Sara komt uit een religieus gezin en is beschermd opgevoed. Ze voelt zich er alleen niet thuis. Sara wil kunstenares worden. Ze wordt toegelaten op de kunstacademie in Kampen. Daar maakt Sara zich los van haar ouders en begint haar zoektocht naar vrijheid. Totdat een gebeurtenis ervoor zorgt dat Sara alles in een ander perspectief ziet.
AANSTELLERIG
Sara voelt zich verbonden met iets ‘hogers’ nu ze met kunst bezig is en haar ouders thuis gedragen zich te banaal voor haar nieuwe levensstijl: ‘Ik ontweek haar vragen omdat ik niet wilde dat ze mijn nieuwe wereld bezoedelde, de glans benam met opmerkingen over hoeveel groente ik per dag moest eten.’ Het afzetten tegen haar ouders komt af en toe vooral aanstellerig en puberaal over, omdat het taalgebruik van Sara te dramatisch is voor wat er daadwerkelijk aan de hand is. Je ergeren aan je ouders omdat je groente moet eten was misschien irritant toen je vijftien was. De vraag is of dat soort worstelingen in een personage interessant zijn om met veel lading in een roman te verwerken.
AANDOENLIJK
Op de achterkant van het boek staat dat ‘ Sara zich verliest in haar nieuwe vrijheid en in een obsessieve liefde voor de grenzeloos hedonistische Milan’. Een achterflap als deze wekt de indruk dat de roman over seks, drugs en rock-en-roll gaat, maar Sara is eigenlijk overdreven braaf: ‘Ik was in Kampen al een keer mijn portemonnee verloren en had twee keer sleutels moeten laten maken. Ik vergat de tijd. Wat vroeger belangrijk was, was dat nu niet meer.’ Brink geeft het karakter Sara zo, misschien onbedoeld, nogal wat aandoenlijkheid mee. In een maatschappij als deze, waarin hedonisme zo nu en dan de norm lijkt te zijn is ‘Grootser dan ik’ dan misschien niet indrukwekkend maar wel verfrissend in haar onschuld.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Barbara Gerritsen
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
