Lezersrecensie
Mooie historische politieroman
Een misdaadroman wordt er op de voorkant vermeld. Voor mij is het een Historische politieroman.
Of is dat een nieuw genre? Het boek speelt zich af in 1904. Een tijd waarin de industrie opkwam, het verschil tussen arbeiders en de hogere klasse een onoverkomelijk gegeven was en een tijd waarin vele vaststaande regels op hun grondvesten schudde.
De Brusselse politie commissaris, Henri Peeters, is in zijn Vlaams geboortedorp om zijn vader te begraven. Hij vind in de missaal van zijn vader een tarrotkaart en een onverklaarbaar flesje met gele pillen. Waar komen deze pillen vandaan? Eenmaal terug in Brussel wordt er een prostituee dood gevonden. Wat is er gebeurt?
In deze tijd is er nog nauwelijks forensisch onderzoek en is de vriendin van commissaris Henri Peeters, Georgina enigszins onderlegd in het vinden van vingerafdrukken ect. Zij is de vrouw van zijn vriend Martial een van de weinige die misschien hierop wat ligt kan schijnen. Ze zijn bijvoorbeeld net begonnen van het bijhouden van vingerafdrukken van mogelijke daders. In deze tijdsperiode is er ook een prinses Louise, rebels en ondergebracht in een Duits gekkenhuis waar ze met behulp van haar minnaar uit ontsnapt. Zij heeft juwelen besteld die verdwenen zijn. De hoofdcommisaris zet Henri Peeters ook op deze zaak. En hoe komen deze twee zaken elkaar toch tegen? De Titel is voor mij een beetje een raadsel: gevaarlijk volk, er is maar een verwijzing in het boek waaraan ik deze titel kan verbinden. Het is geen slechte titel maar ik zou zelf bijvoorbeeld hebben gekozen voor de Tarotkaart en de Prinses, een historische politieroman. De schrijfstijl is prettig en leest makkelijk weg. Er zit een duidelijke lijn in het verhaal en heeft net genoeg wendingen in het verhaal om het boeiend te houden. Echt spannend wordt het niet. Ik zat wel gelijk in het verhaal. En ik heb het ook in twee dagen geheel uitgelezen. De ontknoping was wel iets wat ik vanaf het begin af aan wel vermoeden. Ik was toch geboeid tot het eind van het verhaal omdat het mooi wordt verwoord en de karakters in het verhaal je aandacht vasthouden.
Wat voor mij best wel mist in het verhaal is de diepgang naar aanleiding van de vermiste juwelen van Prinses Louise. Waarom moeten deze worden teruggevonden? En worden ze teruggevonden? Dat blijft niet duidelijk naar mijn mening.
De verhaallijn is mooi opgebouwd. Het decor van 1904 en de toen geldende regels wordt mooi verwoord en past goed in het verhaal. De karakters zijn zeer geloofwaardig weergegeven en passen ook goed in het tijdsbeeld van 1904. Al speelt het boek zich af in België het heeft ook genoeg raak vlakken met Nederland om het herkenbaar te maken. Voor mij dus een drie en halve ster.
Of is dat een nieuw genre? Het boek speelt zich af in 1904. Een tijd waarin de industrie opkwam, het verschil tussen arbeiders en de hogere klasse een onoverkomelijk gegeven was en een tijd waarin vele vaststaande regels op hun grondvesten schudde.
De Brusselse politie commissaris, Henri Peeters, is in zijn Vlaams geboortedorp om zijn vader te begraven. Hij vind in de missaal van zijn vader een tarrotkaart en een onverklaarbaar flesje met gele pillen. Waar komen deze pillen vandaan? Eenmaal terug in Brussel wordt er een prostituee dood gevonden. Wat is er gebeurt?
In deze tijd is er nog nauwelijks forensisch onderzoek en is de vriendin van commissaris Henri Peeters, Georgina enigszins onderlegd in het vinden van vingerafdrukken ect. Zij is de vrouw van zijn vriend Martial een van de weinige die misschien hierop wat ligt kan schijnen. Ze zijn bijvoorbeeld net begonnen van het bijhouden van vingerafdrukken van mogelijke daders. In deze tijdsperiode is er ook een prinses Louise, rebels en ondergebracht in een Duits gekkenhuis waar ze met behulp van haar minnaar uit ontsnapt. Zij heeft juwelen besteld die verdwenen zijn. De hoofdcommisaris zet Henri Peeters ook op deze zaak. En hoe komen deze twee zaken elkaar toch tegen? De Titel is voor mij een beetje een raadsel: gevaarlijk volk, er is maar een verwijzing in het boek waaraan ik deze titel kan verbinden. Het is geen slechte titel maar ik zou zelf bijvoorbeeld hebben gekozen voor de Tarotkaart en de Prinses, een historische politieroman. De schrijfstijl is prettig en leest makkelijk weg. Er zit een duidelijke lijn in het verhaal en heeft net genoeg wendingen in het verhaal om het boeiend te houden. Echt spannend wordt het niet. Ik zat wel gelijk in het verhaal. En ik heb het ook in twee dagen geheel uitgelezen. De ontknoping was wel iets wat ik vanaf het begin af aan wel vermoeden. Ik was toch geboeid tot het eind van het verhaal omdat het mooi wordt verwoord en de karakters in het verhaal je aandacht vasthouden.
Wat voor mij best wel mist in het verhaal is de diepgang naar aanleiding van de vermiste juwelen van Prinses Louise. Waarom moeten deze worden teruggevonden? En worden ze teruggevonden? Dat blijft niet duidelijk naar mijn mening.
De verhaallijn is mooi opgebouwd. Het decor van 1904 en de toen geldende regels wordt mooi verwoord en past goed in het verhaal. De karakters zijn zeer geloofwaardig weergegeven en passen ook goed in het tijdsbeeld van 1904. Al speelt het boek zich af in België het heeft ook genoeg raak vlakken met Nederland om het herkenbaar te maken. Voor mij dus een drie en halve ster.
1
Reageer op deze recensie
