Wat ik nou vind van 'Het Overgebleven kind' van Rhiannon Navin?

Dit boek kreeg ik als recensie-exemplaar toegezonden door HarperCollins Holland, waarvoor dank.

Het boek is eerder uitgegeven onder de titel 'Enig kind'. Ik vind persoonlijk de huidige titel vele malen beter.

In het boek is de zevenjarige Zach aan het woord. Zach is op school, als hij ineens 'pof-pof-pof'-geluiden hoort.
Er is een schutter de school binnengedrongen.
Zach en de rest van zijn klas overleven dit drama, maar later op de dag blijkt dat er 15 kinderen zijn omgekomen. Waaronder Zachs tienjarige broer Andy.

Vanaf dat moment is álles anders. Zijn moeder doet anders, zijn vader doet anders en Zach kan ineens in Andy's kamer komen zonder dat die boos wordt.
En in Andy's kamer vindt hij een fijne schuilplaats, waar hij zich terug kan trekken.

'Gevoel-papieren,' zei hij. 'Wat zijn gevoelpapieren?'
'Die zijn voor al het gevoel binnen in mij.
Ik kan ieder gevoel apart op een papier zetten, dan wordt het makkelijker
en zitten ze niet meer allemaal door elkaar,' zei ik.
'Hm. Dus je gevoelens zaten allemaal door elkaar?'
'Ja,' zei ik. 'Dat was veel te moeilijk.'

Zach heeft moeite met alle gevoelens die door hem heen gaan. Want soms voelt hij zich zelfs een beetje blij dat Andy er niet meer is, want nu kan Andy hem niet meer pesten. En daar schaamt hij zich dan weer voor. Maar hij is ook boos, verdrietig en eenzaam.

Zijn moeder lijkt helemaal in haar eigen boze wereld te leven, en is met van alles bezig waar Zach niets van snapt, zijn vader zit maar in zijn werkkamer en samen maken ze een hoop onweer.

Als het Zach allemaal te veel wordt, besluit hij op een missie te gaan.


Pfff wat een heftig boek is dit zeg!
Het boek is zoals gezegd helemaal vanuit Zachs oogpunt geschreven, dus zoals een zevenjarige het beleeft.
Daardoor wordt het nóg sterker, en absoluut niet kinderachtig.
Ik denk zelfs dat deze jongen wijzer is dan veel volwassenen, omdat hij zijn gevoel volgt en niet bezig is met randzaken. Zijn gevoel is zó puur.

'Vier kleine beren lagen in hun bed
En de kleinste zei met een zet:
'Opschuiven allemaal!
Ze schoven allemaal op en eentje viel eruit

Drie kleine beren lagen in hun bed...'

De gedachten van Zach worden enórm mooi neergezet door de auteur.
Het verdriet van zowel Zach als zijn ouders en oma zijn voelbaar, je wordt keihard meegesleurd in hun rouwen; het raakt je tot op het bot.
Het vreselijk moeilijke onderwerp is met geweldig veel respect op papier gezet, ik ben er oprecht stil van.
5 duimpjes voor 'Het overgebleven kind'