Eleanor & Park: een liefdesverhaal met een 'ander' randje

'Eleanor & Park' vertelt het liefdesverhaal van 2 buitenbeentjes in 1986, die langzaam naar elkaar toe groeien door middel van strips en muziek. Eleanor wordt als anders gezien omdat ze mollig is, en aparte kleren draagt. Park is half Koreaans, en heel onopvallend. Ze zijn allebei slim genoeg om te weten dat een middelbare school-liefde niet vaak stand houdt, maar dapper genoeg om het te proberen.

Ik vond dit boek heel erg tegenvallen. Toen ik hem cadeau kreeg van mijn broer was ik ontzettend enthousiast, omdat ik er al lange tijd naar uitkeek om hem te lezen en er heel veel goede dingen van had gehoord. De eerste hoofdstukken vond ik nog wel goed: Eleanor en Park waren buitenbeentjes, maar werden niet als stereotype neergezet. Ik kon me toen nog goed verplaatsen in hun gevoelens, vooral die van Eleanor, maar later in het boek werd dat steeds minder en minder.

Op een gegeven moment begon de onzekerheid van Eleanor me ontzettend op de zenuwen te werken. Ze vatte complimenten en goed bedoelde acties van Park compleet anders op, en bleef alles voor hem invullen. Zo is er bijvoorbeeld een scène dat Eleanor voor het eerst opgemaakt wordt, en Park haar vertelt dat ze er mooi uitziet. Eleanor zet dat om in de gedachte 'dat Park haar zonder make-up dus niet mooi vindt', terwijl hij dat nooit tegen haar heeft gezegd, en hij Eleanor eigenlijk het hele boek door constant de hemel in prijst. Zo zijn er heel veel scènes waar ik me echt kapot erger aan Eleanor, en als je een boek leest, is er niks vervelender dan dat een van de hoofdpersonen je irriteert.

Ondanks mijn irritaties aan (vooral) Eleanor, heeft het boek toch iets waardoor je het moeilijk weg legt. Dat komt vooral door de schrijfstijl van Rainbow Rowell: het boek is lekker vlot geschreven, met niet te moeilijke woorden en ook geen lange hoofdstukken. Ook wordt het verhaal vanuit twee oogpunten vertelt, vanuit Eleanors oogpunt en die van Park, wat voor de nodige afwisseling zorgt. Op sommige momenten vond ik dat het verhaal wel een beetje saai en langdradig vertelt werd, en dat er in sommige scènes te weinig diepgang was. Zo wordt Eleanors vervelende thuissituatie bijvoorbeeld wel goed beschreven, maar omdat niet altijd goed duidelijk wordt hoe Eleanor zich daaronder voelt, vond ik haar reactie vaak onbegrijpelijk of dramatisch.

Het einde van het boek vond ik heel raar. Ik zal niet teveel spoilen, maar als je kijkt hoe Eleanor aan het eind tegen Park doet vergeleken met hoe haar gevoelens voor hem de rest van het boek beschreven werden, klopt er iets niet. Ik kreeg daarom ook veel meer medelijden met Park, terwijl Eleanors situatie eigenlijk veel heftiger was.

Al met al vind ik dat dit boek heel erg overgewaardeerd is. Ja, hij leest lekker weg en het eerste deel van het boek maakt je verwachtingen nog waar, maar daarna vond ik het boek heel snel zwakker en zwakker worden. Rowell weet de personages goed neer te zetten, maar in de meeste scènes snapte ik er niks van waarom ze reageerden zoals ze deden, waardoor ik de spanning of de romantiek die eromheen zou moeten hangen ook niet opving.

'Eleanor & Park' was geen slecht boek, maar ik vind hem de hype die er omheen hangt eigenlijk niet waard.