Verlammend verlangen

Dit boek heeft heel lang ongelezen op het nachtkastje gelezen, wat een verspilling van tijd.

Het verlangen van egel gaat over een eenzame egel die graag bezoek zou willen hebben maar daar gelijkertijd ook erg bang voor is. Het boek speelt zich eigenlijk geheel af in het hoofd van de egel. Hij stelt zich voor dat iedereen in het bos wel bij elkaar op bezoek gaat en bezoek krijgt en dat ze het er zelfs over hebben dat egel daar niet aan mee doet. Het boek begint dat egel een uitnodigingsbrief schrijft maar nog niet durft te versturen. Vervolgens is ieder hoofdstuk daarna een situatie die hij zich in zijn hoofd voorstelt. Dus ze komen misschien allemaal, en dan wordt het veel te druk en ze vinden de taart niet lekker. Of ze komen een voor een maar dan weet hij niet wat hij moet zeggen. En zo bedenkt egel het ene rampscenario na het andere en nodigt hij dus iemand uit om op bezoek te komen, terwijl het verlangen naar bezoek steeds groter wordt.

Voor mij gaat dit boek over het verlangen naar verbinding, de angst voor afwijzing en dat dat laatste je gevangenhoudt. Toon Tellegen laat on dit boek voor mij heel mooi zien dat dit iets is wat je jezelf aan doet, het zijn verhalen die je jezelf vertelt.

Het hele boek is prachtig geschreven, de scenario's die egel bedenkt doen je regelmatig glimlachen vanwege hun absurditeit, maar ook herkenbaarheid .Het is daarnaast ook een boek van taalvondsten. Ik vond het hoofdstuk 2 waarin de woorden nog en niet door zijn hoofd dansen, vergezeld worden door de woorden lang en altijd en daar dan nieuwe zinnen en overtuigingen maken, prachtig.

Ik ga zeker meer van deze dierenverhalen van Toon Tellegen lezen.