Te dik boek met afgeraffeld einde, matig...

Leon de Winter is me als columnist een beetje de keel begint uit te hangen, bijvoorbeeld om zijn altijd pro-Israelische standpunten, maar als schrijver van bijvoorbeeld “De Ruimte van Sokolov” had ik hem nog hoog zitten. Het is om deze reden toch wel jammer dat “God’s Gym” uiteindelijk niet bekoort. Toegegeven: het verhaal wordt door Leon de Winter kundig neergezet en is qua thematiek ook interessant te noemen: hele uiteenlopende thema’s als moslim-terrorisme, het verlies van een kind en reïncarnatie krijgen in het boek een rol. Met de hele internationale air die het boek uitstraalt (het speelt ook nog eens in Los Angeles) had het makkelijk de beperkte Nederlandse lezersmarkt kunnen overstijgen. Maar helaas lukt het De Winter niet het boek echt goed rond te krijgen. Waar het verhaal sterk begint (een beschrijving van een aantal “omstandigheden” als de plaattektoniek van de aarde om de verkeersdood van de dochter van de hoofdpersoon Joop Koopman te verklaren), zakt het boek al snel een beetje in. Wat volgt is wat lijkt op een hele lange aanloop, tot ongeveer de laatste 10 pagina’s als het verhaal opeens wordt afgeraffeld -en ook nog niet eens geloofwaardig ook. Jammer, er had echt meer in gezeten in dit boek. Misschien moet De Winter eens weer wat meer tijd in zijn schrijverschap gaan steken, en minder in bijzaken.