voldoet niet aan de VERWACHTING!

Agatha leeft haar weinig verheffende alledaagse leven, werkt in een supermarkt en is 8 maanden zwanger. Meghan leeft haar leven, is moeder van twee kinderen, gelukkig getrouwd met een succesvolle man, een mooi huis, beheerder van een eigen blog en óók 8 maanden zwanger.
Agatha is onzichtbaar in de maatschappij en kijkt hunkerend naar Meghan, een vrouw die alles heeft waar zij naar verlangd. Uiteindelijk vind Agatha een weg om contact te maken met Meghan en onstaat er iets van een beginnende vriendschap, Dit contact start ook een reeks van gebeurtenissen op die niet meer ongedaan kunnen worden gemaakt en die onthullen dat beide dames zo hun eigen geheimen hebben.

VERWACHTING is de 4e stand alone thriller van de Australische auteur Michael Robotham (1960, Casino NSW, Australië). In 2004 debuteerde hij met zijn eerste thriller, in Nederland verschenen onder de titel “ de verdenking “. Dit betekende direct zijn internationale doorbraak, en inmiddels zijn er reeds 8 boeken verschenen met de in dit boek voor het eerst opgevoerde protogé Joseph O’Loughlin.
Robothan is veelvuldig genomineerd en gedecoreerd, zijn belangrijkste prijs veroverde hij met zijn stand alone “Leven en dood “ waarvoor hij niets minder dan de befaamde CWA Ian Flemming Gold Dagger Award ontving.

In het dankwoord van VERWACHTING geeft Robotham aan dat hij nooit op een bepaalde formule terugvalt of het zelfde verhaal vertelt, en dat dit boek specifiek, zijn meest ambitieuze boek tot nu toe is door het proberen van een ander structuur,inhoud en dubbel vertelperspectief dan al zijn andere boeken. In die opzet is hij geslaagd. In vrijwel niets is er een vergelijk te maken met zijn vorige werken en lijkt hij zich enigszins te richten op een andere doelgroep . Een doelgroep waar auteurs zoals bv. Ruth Ware, Paula Hawkins, Claire Mackintosh en JP Delany zich op richten en die ik zou willen omschrijven als de jonge vrouw van midden 20 tot midden 40.

VERWACHTING wordt afwisselend verteld uit het perspectief van Meghan en Agatha. Een paar jaar geleden was deze techniek vernieuwend, maar inmiddels is dat een door diverse auteurs gebezigde stijl. Niet verkeerd hoor maar het voegt ook weinig toe anders dan dat Robotham hem kan afvinken van zijn lijstje “anders dan anders “. Voorbijgaand aan de perspectiefwisseling kan ik weinig anders concluderen dat het nogal een dun en onrealistisch verhaal is waarin ondanks dat eigenlijk alleen Agatha en Meghan uitgediept worden ze toch twee weinig tot de verbeelding sprekende vlakke personages blijven. Maar mogelijk geldt ook hier dat de ambitieuze doelstelling van de auteur bereikt is, want: totaal anders dan het voorgaande werk. In de eerste 112 pagina’s gebeurt er helemaal niets, dan komt de onthulling en kan de doorgewinterde thriller lezer zo ongeveer wel raden waar het naartoe gaat met een ietwat verrassende twist aan het einde. Wel neemt vanaf daar de spanning een ietsje toe. Maar uiteindelijk blijf je als lezer vooral teleurgesteld achter. Anders is niet altijd beter.

Misschien wordt Robotham in het stukje hierboven slachtoffer van mijn verwachtingspatroon. Sommige eerdere werken zijn juweeltjes en daar steekt dit wel erg mager bij af. Sterker nog als je niet beter weet is het bijna niet voor te stellen dat dit door Robotham is geschreven, maar zou je denken dat je met een vrouwelijke auteur te maken hebt die ook graag het chicklit publiek bedient.

Voor de doelstelling van Robotham zoals hij in het nawoord beschrijft: Niet nog een keer hetzelfde verhaal, anders van opzet qua inhoud, structuur en vertelperspectief kun je alleen maar groene vinkjes zetten. Voor mij is dat te weinig om tot een mooi sterren aantal te komen.

Waardering: 2,5 ster