De derde De Winter case speelt zich af in en rondom het kleine gereformeerde en gereserveerde boekenstadje Bredevoort. Met zijn authentieke stijl en dito uitstraling is dit een prima decor voor een nieuwe zaak waarop ons aller geliefde inspecteur Nelleke de Winter zich stort.
De personages in Open einde worden snel en duidelijk gebracht. Als een inwoner van Bredevoort dood wordt aangetroffen, ontstaan er volop speculaties. Hoewel Nelleke ook aan deze zaak vol overgave begint, blijkt ze niet in staat hier altijd met haar gedachtes bij te zijn. Als de media opnieuw aandacht schenken aan de verdwijningszaak van haar dochter Suzan wordt duidelijk dat deze diepe sporen bij haar heeft nagelaten. Ze zorgt slecht voor zichzelf en hecht weinig waarde aan haar eigen persoon. Maar haar werk doet ze grondig, al moet ze soms alle zeilen bijzetten om werk en privéleven goed te kunnen scheiden. Door deze doortastende aanpak als doorgewinterde inspecteur, krijgen we al snel een helder beeld waarbij de auteur de lezer laat meedenken door diverse verdachtes voor te schotelen.
Er speelt veel in het boek en er zijn verbanden te leggen: de vermeende moord in het boekenstadje, een reeks onopgeloste overvallen, een oude zelfmoordzaak, nieuwe aanwijzingen in de vermissing van Suzan. Het gedoseerd ontrafelen van alle mysteries houdt de lezer flink bij de les. Maar er wordt ook een goed beeld geschetst van de onderlinge verstandhoudingen tussen de dorpsgenoten en hun kijk op vreemdelingen. De typische Achterhoekse setting, dat zorgvuldig en soms met details wordt beschreven, geeft het verhaal extra kleur. Ook de eigen draai aan een spreekwoord en de komische woordgrapjes zoals met kater Keith zijn leuke extraatjes die in het verhaal worden vermengt.
Het boek zit vol onverwachte wendingen en niet op alles ben je voorbereid. De karakters die we in Corines eerdere boeken al tegenkwamen, zijn bekenden geworden, vrienden die als het ware weer op bezoek komen. De auteur gaat nog even flink de diepte in om ons gevoel te raken en daarin slaagt ze met vlag en wimpel.
Dit derde deel is prima op zichzelf te lezen. Toch zijn er veel verwijzingen naar de eerste twee delen. Het is daardoor aan te raden om niet zonder voorkennis in het leven van Nelleke te stappen. Met Open einde is de trilogie hoogstwaarschijnlijk compleet. Toch nemen we met pijn in ons hart afscheid van inspecteur én moeder de Winter. In mijn ogen was het echt save the best for last.