Credo quia absurdum

Bella begint als een strip, met kaders en tekstballonnen, maar verlaat die vormgeving al na een paar pagina’s om er nooit meer naar toe terug te keren. Dat is even wennen, en zorgde ervoor dat ik mijn verwachtingen moest bijstellen, want ik kreeg de indruk dat ik vanaf dan verhalen las die voorzien waren van bijbehorende illustraties. Later, na het aanhoren van een interview met Joost Vandecasteele, begreep ik dat – inderdaad – de teksten er eerst waren. De verhalen in Bella zijn verhalen die hij voordraagt op allerlei (schrijvers- en andere) bijeenkomsten waar verwacht wordt dat schrijvers voordragen uit eigen werk. Een stuk uit zijn romans voorlezen, beviel Vandecasteele niet, en daarom bedacht hij deze standup comediaanse verhalen.

En toch zijn de illustraties van Jeroen Los, altijd in prachtig blauw, zwart en wit, nodig om de diversiteit in de verhalen in Bella met elkaar te verbinden. Zonder die tekeningen zou Bella een verzameling korte verhalen zijn gebleven, maar nu zijn ze ingepast in een prachtig blauw futuristisch universum, waar de ergst denkbare hypes en ergernissen van vandaag – en dan nog erger – normaal zijn geworden. Op elke dag van de week vinden er veranderingen plaats en wordt het nooit meer zoals toen. Van mensen die weigeren volwassen te worden, pornofilms waarin de acteurs tijdens hun activiteiten alsmaar moeten huilen, angstpillen, en verschillende bezoeken van aliens tot aan films over vaderloze gemeenschappen, het maakt niet uit Vandecasteele giert in een rotvaart deze wereld in en door. Tot Bella op een zaterdag wordt geboren. Dan gaat het tempo iets terug en is er de rode draad van Bella’s opgroeien. Ze komt op de wereld in het Tijdperk van het Permanente Heden en we volgen haar terwijl ze opgroeit, en tijdens de periode dat ze over de Superduper Snelweg, de strook asfalt gegoten over de evenaar, dwaalt. Uiteindelijk bereikt Bella de prachtige leeftijd van achttien jaar en zien we haar terug in de kamer waarin Vandecasteele begon te vertellen…

En dan. Nee, lees deze absurde, uit de bocht gierende, science fictionroman in beelden vol uithalen zelf maar en geniet van dit blauwe sardonische universum voor zolang als het duurt.