Recensie Reis bij maanlicht

Deze reactie bevat spoilers, selecteer de tekst om de spoilers te lezen. Wat een wonderlijk anders verhaal dan ik verwacht had.... maar wat een positieve verrassing. Een hoofdpersoon die, zeer cliché, op huwelijksreis is door Italië, maar minder cliché 'besluit' de trein te missen, waar zijn vrouw wel in zit, op weg naar de volgende bezienswaardigheid.

Waarom? Hij doet toch al jaren zo zijn best om heel gewoon te zijn, burgerlijk braaf werkend in de zaak van zijn vader. En nu burgerlijk braaf getrouwd met een o zo keurig nette vrouw ...
Hij heeft daar zo hard aan gewerkt, nadat hij zo'n bijzondere jeugd heeft gehad... een fantastische, sprookjesachtige, theatrale jeugd in dat bijzondere huis met die onconventionele familie, die excentrieke tweeling, later aangevuld met nog twee aparte types. Tamás, Éva, János, Ervin en hij, Mihály....

Wat volgt is een komisch serieuze zoektocht door Italië vol gemiste treinen, spontane invallen, toevalligheden (of niet...), ontmoetingen met allerlei bijzondere, prachtig beschreven personen en met een aantal oude bekenden.
Erzsi, zijn vrouw, reist ondertussen door naar Parijs en beleeft haar eigen avonturen aangemoedigd door een vriendin, met een Pers genaamd Lutphali (Tiger, tiger, burning bright, in the forest in het night), János en ex-man Zoltán.

Het boek is een hongaarse vertelling met vleugjes van The secret history van Donna Tartt (jeugd van Mihály), De slinger van Foucault van Umberto Eco (reis van Mihály en Erzsi) en De toverberg van Thomas Mann, ware het niet dat de twee eerstgenoemden hun boek nog moesten schrijven.... Szerb vertelt het verhaal op een droogkomische en zeer inlevende wijze. Heerlijk boek.