Een trein als metafoor voor ons leven

...'Ik kan niet uitstappen. Ik kan de spoorbaan en de richting niet veranderen. Ik bepaal niet het tempo. Ik zie de locomotief niet een weet niet of de machinist te vertrouwen is. Ik weet niet of hij de seinen in de gaten houdt en merkt of een wissel verkeerd staat.'...
Het is een zin uit de geschriften die Amadeu Prado achterlaat en waarop Gregorius de hand weet te leggen. Gregorius, een saaie man die zich zijn leven lang onbegrepen gevoeld heeft voelt zich verwant met deze onbekende schrijver. Het is genoeg voor hem om te doen wat hij nooit zou doen: hij laat alles achter zich en gaat op zoek naar Amadeu, stapt in de trein en laat zich meevoeren naar zijn diepste gevoelens. Amadeu wordt voor hem de weg naar een vrijheid die hij nooit kende.

Een recensent van het Parool schrijft op de achterflap; 'De roman verdient het een bestseller te worden. Zeker weten. Wel bizar dat ik de hand wist te leggen op dit boek in een tweedehands winkel en het kocht voor één euro vijftig net zoals Gregorius Amadeu Prado's boek bij toeval vond.