Recensie De pater en het meisje

Dit boek wordt niet gekenmerkt door sensatiezucht of aan-de-schandpaal-nageling. Het is het verslag van een persoonlijk onderzoek dat m.i. op heel zorgvuldige wijze, maar toch ook met soms heel direkte vragen, gedaan is. Ook al is de schrijver min of meer een betrokkene. Of misschien juist daarom.
Het geeft een goed inzicht in hoe misbruikers verantwoordelijkheden weten te ontlopen, en "goedpraters" gebruiken die op zich al weerzinwekkend zijn. Juist dat is typerend gedrag voor (berechte en niet berechte) zedendelinquenten.
Zwaar droevig dat dit soort dingen altijd gepaard gaan met daadwerkelijke of vermeende macht, zichzelf aangemeten; of dat nou binnen een kerk aan de orde is, of binnen hulpverlening of begeleiding of in andere relaties waar sprake is van een bepaalde ongelijkwaardigheid.