Recensie Naar huis zwemmen

Het boek begint op het moment dat Wilbur zich, zo goed als dood en kletsnat, bevindt op een plek waarvan hij niet weet hoe hij daar terecht gekomen is.
Het boek gaat dan ook over de levensloop van Wilbur vanaf zijn jeugd tot zijn volwassenheid en het beschrijft ook de levens van een aantal mensen uit zijn naaste omgeving.
Wilbur is een jongen wiens moeder overleed bij zijn geboorte en wiens vader daardoor zozeer geschokt is dat hij direkt daarop de benen neemt. Wilbur is klein van gestalte, heeft onvermoede vermogens en talenten en is een denker en een dromer. De levensloop van zijn jeugd zou je enerzijds als turbulent kunnen benoemen, maar anderzijds voelt het als saai en triest aan. Zijn idool is de filmster Bruce Willis, van wie hij alle films gezien heeft en wiens biografie hij wil schrijven. En Wilbur is bang voor water vanwege vernederende ervaringen.

Wilburs leven wordt als het ware geschreven vanuit 2 perspectieven; het ene in de 1e persoon en de tegenwoordige tijd geschreven, het andere in de 3e persoon en de verleden tijd.
Het is een prachtig geschreven boek, onderkoeld en met humor en veel beeldspraak.
Wilburs ervaringen zijn regelmatig herkenbaar en invoelbaar , maar hier en daar lijken de bijzondere situaties of eigenschappen en gewoontes van personen zodanig uitvergroot dat het absurd aandoet. Hierdoor en ook vanwege het dromerige van Wilbur en zijn deviante gedrag en levenswijze vind ik het boek sterk surrealistische trekken hebben.
In het begin had ik moeite om er in te komen, het gedeelte waarin Wilbur nog een kleine jongen is. Ik vond het ondanks de licht humoristische schrijfstijl nogal triest en door de vele beschrijvingen en weinig dialogen niet heel levendig. Het leven van Wilbur ziet er vanaf zijn kindertijd dan ook nogal grijs uit. Dat verandert als Wilbur een jongen van een jaar of 18 is en uit de particuliere psychiatrische kliniek is gekomen. Vanaf zijn pubertijd heb ik Wilbur desondanks steeds voor me als een man op leeftijd, die goed past in het hotel “voor oude mannen” en moet ik me steeds herpakken vanuit het besef dat het om een jonge knul en iets later een jonge vent gaat.
Met goed passende, mooie woorden en in subtiele nuances worden situaties in het boek voor je uitgeschilderd.
Ook de vele verschillende personen om Wilbur heen met hun karakters en eigenschappen worden steeds beeldend weergegeven en ik had ze helemaal voor me.
Mooi geschreven, bijzonder boek. Helemaal de moeite van het lezen waard.