Uitstekend geschreven, eerlijke biografie

In de regel heb ik weinig moeite met het schrijven van een recensie. Goed of slecht, ik zet het binnen een uurtje op papier. Met de biografie van Sander Donkers over Barry Hay had ik echter wat meer moeite. Niet met het boek, want dat las snel en makkelijk en was in alle opzichten boeiend en interessant. Na afloop was het echter moeilijk om mijn mening en indrukken op papier te zetten. Waarom weet ik eigenlijk niet. Misschien omdat ik nooit een echte fan ben geweest van de Golden Earring. Ik vond veel nummers leuk en sommige zelfs goed, maar toch ontstond er nooit een langdurige liefde. “Radar Love” vond ik geweldig. Nog steeds eigenlijk. Ook het album “Moontan” draaide ik vroeger vaak. De single “Bombay” vond ik erg goed, evenals “Kill Me (Ce Soir)”. Het bleef vaak bij enkele nummers en een volledig album was doorgaans een stapje te veel. Met uitzondering van het in 1976 verschenen “Contraband”, dat ik op mijn zestiende kocht bij de platenwinkel van Louis Hesp aan de Slotermeerlaan in Amsterdam-West. Het opende met het reeds genoemde “Bombay” en bevatte onder andere ook het prachtige “Fightin’ Windmills”. Een jaar later kocht ik ook hun eerste live-album, maar daarna was het voor lange tijd afgelopen. Vier jaar geleden kocht ik in een opwelling “Tits ’N Ass”. Ik bedoel… alleen die titel al. Die kon ik niet negeren. Het werd een hernieuwde kennismaking met Neerlands trots en met terugwerkende kracht begon ik ook weer naar een aantal oudere albums te luisteren.

Ondanks het feit dat ik mijzelf niet als een diehard Earring fan beschouw, besefte ik wel dat de leden van de band muzikale fenomenen zijn. Toen de biografie van Sanders Donkers over Barry Hay verscheen was ik al snel overtuigd dat ik dit moest gaan lezen. Zoveel wist ik niet van de zanger van de groep en ik was best wel benieuwd naar met name zijn verhalen over de periode dat de groep haar pogingen deed om in Amerika vaste grond onder de voeten te krijgen. Donkers heeft de biografie van Barry Hay van zeer dichtbij geschreven. Hij verbleef lange tijd bij de zanger en zijn vrouw en kreeg op die manier alle medewerking. Barry en Sandra Hay hadden niet de intentie om de waarheid mooier te maken dan die was en waren dus niet bang om ook de minder fraaie dingen te vertellen. Bewonderenswaardig! Het maakt van “HAY” een bijzonder boek dat heerlijk leest en je bijna letterlijk op het puntje van je stoel brengt. Heel komisch zijn de stukjes van Barry Hay met zijn hondjes. Vooral als Sander Donkers met enige verbazing toekijkt als de zanger van de Golden Earring met die beestjes in de weer is. Geweldig om te lezen! Zoals de humor toch veelvuldig in deze biografie aanwezig is. Zoals bij de ontmoeting van Barry Hay met de stomdronken – toen nog – kroonprins Willem Alexander. Donkers weet het geweldig op te schrijven en geeft de verhalen van Barry Hay met zijn nuchtere kijk op het geheel vaak een extra lading.

Uiteraard leer je Barry Hay in zijn biografie beter kennen. Dat hij een man van de klok is bijvoorbeeld. Acht uur is bij hem acht uur en niet vijf over acht. Ik dacht altijd dat Hay samen met George Kooymans de leider van de Earring was, maar uit het boek blijkt dat de andere leden hem soms nauwelijks serieus nemen. Als zanger en als tekstschrijver is hij natuurlijk erg belangrijk, maar voor de rest moet hij zich niet zo heel erg met de band en de muziek bemoeien. Hay heeft daar in de regel niet zoveel problemen mee. Zolang hij zijn dagelijkse portie sterke drank maar krijgt en af en toe een snuifje kan nemen. Hij is er in zijn biografie zeer eerlijk over. Hij is een alcoholist, maar weet alles keurig binnen de perken te houden. Hij vertelt ook vrijuit over het leven binnen de groep en met name over de periode in Amerika. Over de geldproblemen, over de ontmoetingen met andere beroemde bands en de redenen waarom ze het daar uiteindelijk toch niet hebben gered.

“HAY” is een uitstekend geschreven, eerlijke biografie, vol met humor en met passie voor muziek. Bij veel biografieën kan je vraagtekens zetten of ze de waarheid niet teveel geweld aandoen. Of ze nou met of zonder toestemming van de hoofdpersoon zijn geschreven. In dit geval hoef je daar volgens mij niet bang voor te zijn. Dit is een zeer accuraat portret van de zanger van de Golden Earring. Het is heerlijk om te lezen en oprecht jammer als je het eenmaal uit hebt. Het boek van Sander Donkers doet volledig recht aan de grootsheid van de zanger van de beste en beroemdste rockband van Nederland.

Ik heb "Contraband" inmiddels weer uit de kast gehaald.
"Bombay".
Nog altijd een geweldig nummer.