Aandoenlijk

Morgen komt Liesbeth - Olivier Willemsen

Hoe moet ik dit verhaal benoemen? Ik ben verbijsterd. Vanaf de eerste pagina, waar het nog lijkt op een best wel verontrustend verhaal waar twee kinderen alleen gelaten worden, sluipt steeds meer een soort onheil naar binnen. Een voorbode, iets waardoor je als lezer de wenkbrauwen gaat fronsen. Er klopt iets niet. De onrust groeit uit tot afgrijzen. Totdat het verhaal na het slot een afschuwelijke complete draai gemaakt blijkt te hebben.
Wat een prachtig boekje, op aandoenlijke wijze geschreven vanuit de twee, naïeve, onwetende, onschuldige, verraden en in de steek gelaten jongens.

Er moet we iets aan de hand zijn met die twee jongens, iets abnormaals, het zijn geen doorsnee-kinderen. De schrijver verschaft minimale informatie en nergens onthult hij de crux, maar afgaande op de woordkeuze gecombineerd met de levenssituatie van de twee jongens en het gedrag van de mensen om hen heen denk ik toch te kunnen herleiden wat dat is.

Er blijft heel veel onduidelijk, misschien iets téveel. Niets wordt verklaard en de lezer zal zijn eigen conclusies moeten trekken. Maar of die zullen kloppen? Of mijn eigen vermoeden klopt? Uiteindelijk weten we ook dat niet.

Dan is er nog de kaft, de foto op de cover. Takjes met wat bosbessen. Ik snap niet wat de betekenis daarvan is, maar plotseling, het boekje een kwartslag gedraaid, zag ik een notenbalk. Blijft ook hier een vraag. Waarom?
Het laat me allemaal niet meer los.