De moeder-zoonrelatie gezien door een futuristische bril

Rob van Essen (1963) werd al vaker genomineerd voor diverse prijzen en won met zijn bundel Hier wonen ook mensen de J.M.A. Biesheuvelprijs. Op dit moment staat zijn roman De goede zoon op de shortlist voor de Libris Literatuur Prijs en dat is niet voor niets.

De goede zoon beschrijft een wereld waarin een eenzame zestiger met een oude vriend naar het zuiden trekt voor een geheime missie, zonder dat hij het doel van de reis kent. Gedurende de reis krijgt hij steeds meer zicht op de relatie met zijn onlangs overleden moeder. Ook merkt hij dat de vriend, die hij jaren niet gezien heeft, hem wel altijd in het vizier gehouden heeft. Het is een verhaal over de geheimen van het geheugen, de kracht van herinneringen en de magie van de toekomst. Een wereld waarin zelfrijdende auto’s en robots een belangrijke rol spelen.

Ondanks de kijk in de toekomst weet van Essen de personages en hun belevenissen realistisch weer te geven. Het verhaal is origineel en verrassend van opzet. Van Essen maakt gebruik van mooie zinnen en fijne metaforen. Het ene moment leest men krachtige dialogen terwijl een ander moment een monologue intérieur de lezer het verhaal in trekt. De auteur schept verwarring en roept op tot puzzelen in het plot maar weet het verhaal toch kunstig op de rit te houden. Verwijzingen naar klassiekers in de literatuur worden subtiel onder de aandacht gebracht en worden niet op een storende manier gemist als de lezer niet bekend is met deze klassiekers. Het futuristische thema van de toekomst wordt moeiteloos verweven met het klassieke thema van de moeder-zoonrelatie.

De wat sombere en soms onwerkelijke blik op de toekomst en de eveneens sombere terugblik op het verleden van de ik, gecombineerd met de thema’s die hier en daar cryptisch verwerkt zijn maakt het boek niet geschikt voor elke lezer. Lezers die graag iets extra’s en iets bijzonders lezen, zullen smullen van dit boek.