Zo ruw als de titel...

Lotte Dodion, die al vanaf 2003 prijzen in de wacht sleept voor gedichten lanceert pas dit jaar haar poeziëdebuut met Kanonnenvlees. Deze Vlaamse (1987) stond in 2013 als enige Belg in de finale van het Nederlands Kampioenschap van Poetry Slam. Ze is veelzijdig en is naast dichteres ook performer en tevens directeur van het Vredescentrum van Antwerpen.

De omslag heeft iets ruws en tevens iets weemoedigs. Dit blijkt perfect te passen bij de gedichten die in de bundel staan. Ze zijn ruw en rauw en toch zo mooi en teder. Ze vragen om minstens twee keer gelezen te worden. Het zijn gedichten die alles bloot leggen maar dan wel in bedekte termen. Door de gedichten te laten bezinken komt de betekenis naar boven.

T H U ISF R ONT
’s avonds trekt hij zich terug
met munitie uit de barkast
het zware geschut

dan amputeren we elk gesprek
stilte snijdt verspreidt
fantoompijn van een moeder
door de kamer

’s ochtends zijn vuisten weer vingers
vergeet hij hoe hij keer op keer
zijn kruit aan ons verschiet

In deze bundel zitten een aantal gedichten die direct raken, anderen hebben even de tijd nodig. Neem die tijd! Lees ze en lees ze nog een keer en lees ze later weer opnieuw om er nog eens van te genieten.