Traag op gang komende tuimeling

Een val in een Belgische mijnschacht, of is het een liftschacht, begint meestal langzaam en versnelt zich naarmate de val langer duurt. Zo wil ik ook het boek Val van het schrijf duo Atie Vogelenzang en Wendela de Vos omschrijven. Dit duo heeft onder het pseudoniem Tupla Mourits een aantal thrillers geschreven. Voor Val korten zij hun schrijversnaam af tot Tupla M.

Val staat niet alleen voor de val in de schacht, maar is ook de naam (Valerie) van een slachtoffer, dodelijk slachtoffer van een valpartij. Hoofdpersoon Caro van Soerendonk, een echtscheidingsadvocaat, onderzoekt op verzoek van de moeder waarom de verzekering nog niet heeft uitbetaald.
Van Soerendonk heeft daar de tijd voor, omdat zij geschorst is. Ingegeven door werkdruk en drankgebruik heeft zij te veel missers begaan. Haar huwelijk ligt aan diggelen en de relatie met (dementerende) moeder en dochter zijn ook niet zoals zij het zou willen. De advocate is net verhuisd naar een appartement, dat nog aangekleed moet worden. Voor zichzelf zorgen (koken) kan ze nauwelijks en zo komt de pizzabezorger bij haar aan de deur, een asielzoeker die langzaam het verhaal in wordt geschreven.
Ook het vriendje van Val komt langzaam in beeld, zonder echt zicht op hem te krijgen. Halverwege wordt wel duidelijk dat de valpartij niet zomaar een tuimeling is, maar dat er minstens een handje is geholpen. Zoals ook Caro van Soerendonk wordt geholpen, door de doodzieke advocaat Willy Tiens. Cora van Soerendonk weet uiteindelijk ook de Belgische rechercheur Guido Peeters te mobiliseren en mede door die versnelling halen het boek, de auteurs en de advocate het einde.