Een spannend verhaal met een sympathieke hoofdfiguur

Het meisje in de trein van Paula Hawkins is verkozen tot thriller van het jaar 2015, dus mijn verwachtingen van dit boek waren hooggespannen. Te hoog gespannen, want persoonlijk vind ik die titel te veel eer voor dit boek.

 

Het verhaal gaat van start met Rachel, die met diverse problemen worstelt, en dagelijks in trein zit naar- en van London. Om zich te vermaken bestudeert ze de bewoners van de huizen waar de trein langs rijdt, en de bewoners van een huis zijn in haar fantasie haar vrienden.

Als ze op een goede dag iets ziet in de tuin van deze “vrienden”, besluit ze naar de politie te gaan, maar door haar alcoholverslaving is ze totaal geen geloofwaardige getuige. Als ze dan de beslissing neemt om het zelf maar uit te zoeken en zich met andere mensen gaat bemoeien, hoe goed bedoeld ook, gaat het verhaal pas echt van start.

Haar alcoholprobleem wordt goed beschreven. Ondanks deze verslaving vond ik haar sympathiek, wat zeker een compliment is aan de auteur. De andere personages in dit boek worden ook goed beschreven. Ieder karakter heeft zijn/haar onhebbelijkheden en dat maakte dat ik me goed kon inleven.

 

Het verhaal wisselt van personages en tijd en persoonlijk vond ik dat wat verwarrend.

De schrijfstijl is fijn, het verhaal leest lekker weg.

De cover is ook goed gekozen, bij het zien van de cover denk je meteen aan een rijdende trein.

De ontknoping kwam voor mij als een verrassing, ik had geen idee waar het verhaal heen ging. Er waren tijdens het lezen constant plotwendingen, en dat maakte dat ik toch nieuwsgierig bleef. Ondanks de eerdere verwarring met de belevenissen verteld uit het oogpunt van verschillende personages, kwam dit het verhaal toch wel ten goede. Dit is achteraf gezien goed gedaan van de auteur.

 

Het meisje in de trein is een spannend verhaal, met een geloofwaardige hoofdpersoon, en goed voor een aantal uren leesplezier. Ik ben benieuwd naar de verfilming!