De Keizer, die trots was op zijn jongen, nam hem ´s zondagsmorgens mee naar het lokaal der Lustige Whistspelers

De keizer, zijn jongen en de Lustige Whistspelers zijn de hoofdpersonen van dit soms droevige verhaal. De Keizer, eigenaar van een sigarenfabriek, is eveneens voorzitter van de kaartersclub. In de nabije toekomst zal er een nieuwe voorzitter verkozen worden, maar Dubois wil ook voorzitter worden. De Keizer verliest. Zijn eerste ontgoocheling.
Zijn jongen, Kareltje, zou advocaat worden. Gaat naar het Atheneum, afdeling Latijnse, waar de lessen in het Frans worden gegeven. Voor een Vlaamse jongen is dit geen eenvoudige opdracht. Drie jaar doe hij over het eerste jaar en moet de school verlaten. De tweede ontgoocheling voor De keizer.
Kareltje doet verschillende werkjes, steeds als loopjongen. Het werk in een drukkerij doet hij graag en geeft hem vreugde in zijn leven.
Het leven van De Keizer gaat steeds bergaf. Geen succes met zijn sigarenfabriekje, geen voorzitter meer en zijn jongen geen advocaat. Slechter kan het niet tot hij ziek wordt en dood gaat.
Elsschot beschrijft het leven van een gezin in Antwerpen met de nodige humor die het droevige leven een beetje zin geeft. Het verhaal zou even goed vandaag kunnen geschreven zijn.
Op het einde van het boek zou men de volgende vraag kunnen stellen: Moeder, waarom leven wij?
Om van de ene ontgoocheling in het leven naar de volgende ontgoocheling te gaan, zoals het leven van De keizers is geweest.