Dubbelgangers

Wat ben ik dan?
Het is net als in een boek. Ken je die gedachten?
Het verhaal had zo kunnen beginnen:
Ik ben een jongen die over de weg komt aangelopen, na te hebben gevoetbald. Dat ik van het stadion rechtstreeks naar huis ga, is geen must. Niet op een dag als deze. Integendeel, ik neem expres een omweg langs het bos, omdat ik – zelfs na de zware wedstrijd – energie te over heb.
Nooit eerder zat ik zo goed in mijn vel. Nooit eerder was ik zo tevreden met mezelf. Ken je dat gevoel?
Zo voelde het die dag dat ik van het stadion naar huis liep. Alles was perfect! Het weer. De voetbalwedstrijd. Maria. Ik.
Ik liep snel – kon het gewoon niet laten – met mijn sporttas over mijn schouder. De zon scheen, de vogels floten en ik floot mee. Zelfs de blessure boven mijn linkerknie vergalde mijn humeur niet. Ik had een fantastische match gespeeld. Punt uit. (blz. 7)

Jonas voelt zich geweldig. Hij heeft een goede voetbalwedstrijd gehad. Hij vindt het wel jammer dat zijn ouders, die normaal gesproken elke wedstrijd op de tribune zitten, er vandaag niet waren. Hij rent naar huis om hen over de wedstrijd te vertellen.

Jonas bonkt op de deur, maar zijn ouders doen de deur niet open. Wat is er aan de hand? Waarom doen ze zo vreemd? Even later komt er een auto aanrijden en daar stappen twee mannen uit. Ze willen hem meenemen in hun busje. Jonas rent ervandoor en hij verstopt zich in het bos. Hier komt hij Ian tegen die ook op de vlucht is voor deze twee mannen. Ian vertelt hem dat Jonas een dubbelganger is, een kopie en dat de originele jongen weer terug is gekomen. Maar dat kan toch helemaal niet?

Lees de rest van mijn recensie op Ikvindlezenleuk