Moeilijk om in te komen tot er een kwartje rolt.

Witte warmte, Een verhaal over een professor van een universiteit die zijn eigen weg kiest. Hij heeft een dochter en zij is alles voor hem , en hij wil dan ook graag zich compleet in haar leven mengen. Het liefst zou hij haar opsluiten in een porseleinen kastje om voor altijd naar te kijken zonder dat er al teveel stof op komt.

Je bent wie je bent althans dat denk je toch?

Mijn persoonlijke mening: Het verhaal komt moeilijk op gang , ik vind het lastig om het te volgen en vond het bij tijd en wijlen saai oppervlakkig en mat beschreven.
Weinig diepgang weinig uitgewerkte hoofdstukken en op zijn tijd suf geschreven.
Op de helft van het boek kwamen gedachtes bij me op om het weg te leggen.
Normaal lees ik een boek van die omvang in twee dagen uit maar hier heb ik een dikke week over gedaan.

Het boeide me simpel gezegd niet genoeg om het uit te willen lezen. Lastige aparte woordspelingen waaraan ik me soms irriteerde.
Het tweede deel is iets beter te lezen. Je komt wat verder in het verhaal en er komt iets van een verhaal lijn in.
Ook al is die verhaallijn weinig uitgewerkt en op zijn tijd simpel ongeloofwaardig.

het sprookje dan...daar snapte ik vrij weinig van . Het zou op het gedrag van vader en moeder moeten wijzen maar ik herkende er niet veel in terug.

Uiteindelijk denk ik wel dat de schrijver een maatschappelijk thema mee heeft willen geven met dit boek maar ik kwam er maar gedeeltelijk achter wat dat dan precies zou kunnen zijn.
Iets in de trant van zet je oogkleppen en ga niet voor geld en roem maar het gezin ...dat denk ik althans.
De sneeuw en overstromingen dan...het is een complicatie in het verhaal maar voegt volgens mij weinig toe.

Dus de eindconclusie : drie sterren omdat het verhaal op zijn eind nog wel een beetje een verhaallijn kreeg .Maar over het algemeen snapte ik weinig van de boodschap die de schrijver heeft willen overdragen.