Neemt je mee

Ik mag met verschillende groepen het boek lezen van Mara Li, het eiland in de mist, en het dan recenseren.
Verwachtingen
Doordat ik nog niet lang fantasie lees wist ik niet wat te verwachten maar doordat ik de cover zo mooi vond en de samenvatting dacht ik wel dat het een mooi verhaal zou worden. Er komen ook weer vragen naar boven zoals: Waarom word Nimue in zee geboren? Waarom is haar moeder er niet voor haar kinderen? Wie is die gestalte die Nimue ziet? Hebben de kinderen geen andere familie meer?
Samenvatting
Ik ben in de zee geboren.
In de nacht dat mama moest bevallen, rolden de golven als reuzen naar het strand en krijste mijn moeder als de meeuwen. Ze riep net zo lang om de zee tot mijn vader er gehoor aan gaf en haar zwoegende lichaam in zijn armen naar buiten droeg. Daar lag ze in een witte jurk op haar rug in de modder, haar benen wijd in de branding. De golven trokken me naar buiten. Voordat mijn vader me vast kon grijpen, had ik al kennis gemaakt met het zilte water.

Nimue kent haar moeder slechts uit verhalen. Na een allesverwoestende storm verlaat ze haar vissersdorp om samen met haar broertje Arthur naar haar op zoek te gaan. In een continent waar de Zwarte Griep steeds meer mensen het leven kost, reist Nimue haar familiegeschiedenis achterna in de hoop dat het zal leiden naar hun moeder. Tijdens haar tocht vertoont een in flarden mist gehulde gestalte zich steeds weer aan haar. Waarom wordt ze door hem achtervolgd? En welke connectie hebben Nimue en Arthur met de Andere Wereld, de sfeer van de geesten?
De cover
De cover spreekt me erg aan. Waar kijkt de vrouw naar en wie is ze, wat heeft ze moeten verduren of is ze maar een droomfiguur. Deze vragen had ik toen ik de cover zag. Ook het lettertype waarin de titel geschreven is vind ik heel mooi.
Het verhaal
Dat het in de toekomst afspeelt , dat merk je niet meteen omdat er zo weinig voorzieningen zijn en je eerder denkt dat het in het verleden afspeelt. De eerste hoofdstukken zijn voor mij emotioneel heel moeilijk door te komen omdat er zoveel verdriet is door al de verliezen die de kinderen moeten doormaken en heb ik het gevoel dat ik niet verder kan. Maar de schrijfstijl is zo goed en je vraagt je toch af of hun situatie niet zal verbeteren dat je toch weer verder leest. Pas in de helft ongeveer word je echt meegesleurd in het verhaal en ben je benieuwd waar de kinderen gaan terecht komen en of ze gaan vinden waar ze op zoek naar zijn. Mooi vind ik dat de kinderen zo goed voor elkaar zorgen terwijl het bij hun moeder toch anders ging en ze elkaar niet alleen laten.
Conclusie
Mooi verhaal dat wel eventjes duurt eer je erin meegaat maar zeker de moeite waard om te lezen. Ik ben echt benieuwd naar het vervolg en wil dat boek zeker ook lezen. Ik geef 4 sterren omdat ik niet meteen meegetrokken werd en toch de eerste hoofdstukken moest doorworstelen