Een knal voor je kop waard

Zo nu en dan krijg je een boek voor de kiezen die totaal over-the-top is maar waarbij je toch leesplezier aan beleefd.
Dit had ik bij het lezen van Donnybrook van Frank Bill.
Het verhaal begint met deze definitie:
Donnybrook: een rumoerig en chaotisch tafereel; een verhitte discussie.
In de 18e eeuw was dit uitgegroeid tot een enorme bijeenkomst, die elk jaar op 26 augustus begon en 15 dagen duurde, een verzamelplek voor paardenhandelaars, waarzeggers, bedelaars, worstelaars, dansers, vedelaars en venters van alle mogelijke etenswaren en drank. Donnybrook was berucht in Ierland en daarbuiten voor zijn lawaai en ordeloosheid, maar vooral voor de door de whisky aangewakkerde vechtparijen die na zonsondergang plaatsvonden. […] Volgens de legende gaf een bezoeker aan de Donnybrook Faire de voorkeur aan vechten boven eten.
Johnny Earl, Jarhead in het verhaal, zoekt een manier om zijn gezin te onderhouden en onderneemt de trip naar Donnybrook om mee te dingen naar de hoofdprijs van 100.000 dollar in het vechttornooi. Een reis met heel veel hindernissen.
Maar we maken ook kennis met Angus en Liz, die me heimelijk deden denken aan het koppel in de film Natural Born Killers, alleen nog gestoorder.
Ofwel is de auteur de scriptschrijver van Quentin Tarantino, ofwel heeft hij zijn ideeën uit diens films gehaald, maar je kan met recht en rede zeggen dat Donnybrook zonder moeite in het rijtje Tarantino-uitspattingen, letterlijk en figuurlijk, hoort.
Iedere bladzijde beschrijft wel een weggeschoten hoofd, liters bloed, kapot geslagen tanden, in stukken gereten vlees of andere folteringen.
Je hoeft geen hoogstaande literatuur te verwachten, maar als je in bent voor een pure adrenalinekick dan is Donnybrook echt een knal voor je kop waard.
Rating: 3,5/5