Al Galidi blijft hoopvol

Gedichtenbundels zijn niet iedereen gegeven om te kunnen (of willen) lezen. Ik ben één van die personen. Maar als ik het boek dan opgestuurd krijg om te recenseren, wil ik er ook mijn uiterste best voor doen om het toch te doorgronden. En dan lees ik de gedichten hardop om ze beter te begrijpen.
Rodaan Al Galidi was voor mij onbekend, tot ik een aantal weken geleden een interview op de radio hoorde. Deze man, van Irakese afkomst heeft heel wat watertjes doorzwommen maar uit zijn gesprekken en nu zijn gedichtenbundel spreekt warmte, medeleven maar ook voornamelijk humor.

Koelkastlicht is een gedichtenbundel dat in twee delen is gesplitst. Het eerste deel In de koelkast is voornamelijk wrang en donker. Uit zijn gedichten merk je dat hij voornamelijk uit ervaring put.
Maar de alom welgeluimde Al Galidi brengt een glimlach op je gezicht bij het lezen van het tweede deeltje gedichten, In het universum.
En bij wijlen zit hij er ook “bonk” bovenop.

Als extraatje aan deze bundel schrijft de auteur nog enkele gedichten om de verkoop beter te laten slagen en pent hij bij wijlen absurde dingen neer maar ook gedichten die het overdenken meer dan waard zijn.

De oorlog is mijn leven

Mijn ouders vreeën in de oorlog,
hun bed was een tank,
de warmte een raket,
het orgasme een bom.

Ik werd geboren in de oorlog,
gilde mijn moeder door de bevalling
of door de bombardementen?

Ik groeide op in de oorlog.
De borst een granaat,
de melk het vuur.

Mijn familie en mijn gezin,
mijn vrienden en hun vijanden,
mijn vijanden en hun vrienden,
allemaal vermoord,
en telkens weer als ik Oorlog en vrede van Tolstoj lees,
begrijp ik de vrede
en de oorlog niet.

Ik ben totaal geen gedichtenkenner maar deze bundel heb ik geen enkel moment saai gevonden en ik hoop snel zijn (non-)fictieboek Hoe ik talent voor het leven kreeg te lezen.