"Helene's dagboek uit Auschwitz"

‘Het schooltje van Auschwitz’ van Mario Escobar is een ontroerend verslag van een Duitse vrouw die tijdens de Tweede Wereldoorlog in het beruchte concentratiekamp Auschwitz was opgesloten

Helene Hannemann is een Duitse vrouw met vijf kinderen die met een zigeuner is getrouwd. Op een dag verschijnt de SS aan haar deur om haar man en kinderen gevangen te zetten. Helene zelf wordt niet gearresteerd (omdat ze puur Duits is) en de SS is verbijsterd dat ze er toch voor kiest om met haar gezin mee te gaan. Maar welke vrouw (of man) zou niet alles voor haar kinderen opofferen?

In Auschwitz wordt Helene in het ziekenhuis te werk gesteld vanwege haar achtergrond als verpleegster. Daar ontmoet Helene de beruchte Dr. Mengele. Hij stelt voor dat zij een schooltje gaat leiden voor alle zigeunerkinderen in het kamp. Na vele weken te hebben geleden onder honger en kou, begint het leven voor Helene beter te worden vanwege haar relatie met Dr. Mengele. Maar ze leert al snel van zijn experimenten met een tweeling, en ze begint te vrezen dat hij binnenkort haar tweeling nodig zal hebben voor zijn experimenten.

Vanaf het moment dat ze voor de kinderen op het schooltje zorgde, begon ze een soort dagboek te schrijven. Ze schreef op elk stuk papier dat ze kon vinden. Voor haar was het alsof ze aan Johann haar man schreef. Ze voelde zich zo verloren zonder hem.
Blaz, de oudste zoon van Helene, deed ook heel hard zijn best om zijn moeder Helene te helpen bij het verzorgen van zijn broers en zussen.

Al vroeg in het boek wordt duidelijk wat voor sterke vrouw Helene is. Ze draagt zorg voor haar gezin en ondanks de ellende die ze te verwerken krijgen, probeert ze positief te blijven. Hoewel haar kinderen haar nummer één zijn, steekt ze in haar tijd in het concentratiekamp meerdere malen haar handen in het vuur voor anderen. Ze vindt het belangrijk op te komen voor andermans leed en denkt hierbij niet altijd aan haar eigen veiligheid. Of dit moedig of onbezonnen is, is aan ons lezers om te bepalen.
Hoewel het verhaal geschreven is als een roman, is het leven en het verhaal van Helene Hannemann en haar vijf kinderen echt. Het is een ongelooflijk meedogenloze hervertelling van wat zich in de kampen afspeelde. De auteur heeft zijn onderzoek uitstekend gedaan en het voelt alsof hij tijd in de kampen heeft doorgebracht omdat het zo gedetailleerd is.

Hoewel dokter Mengele zelf niet het hoofdpersonage in de roman is, drukt hij toch zijn stempel op het boek. De gedachten aan zijn gruwelijke daden zijn huiveringwekkend en dat de kern van het boek op waarheid gebaseerd is, maakt het choquerend. Het is gewoon weerzinwekkend om te lezen tot welke wreedheden mensen in staat kunnen zijn.

Tot slot …… het is natuurlijk een rollercauster aan gebeurtenissen, maar toch maakte het afschuwelijke transport naar Auschwitz, van een gezin met 5 kinderen, onder erbarmelijke en mensonterende omstandigheden en het uit elkaar rukken van het gezin het meeste indruk op mij. Dit voelde alsof mijn hart brak en voelde ook oprecht de verlangende en onbeantwoorde vragen die gepaard gingen met het niet kennen van het lot van de vader.

Dat gezegd hebbende, het was nog steeds een uitstekend boek, lekker leesbaar door de fijne schrijfstijl van Mario Escobar en ondanks alle gruwelijkheden zeker de moeite van het lezen waard.

Van mij 4 sterren……