Rodendo en Gallicië.

Manuel Ortigosa Martín is schrijver.
Hij is getrouwd met Álvaro Muñíz de Dávila.

Álvaro heeft een ernstig verkeersongeluk gehad. Hij is overleden. Maar niet in Barcelona, waar Álvaro een afspraak had, maar 500 km verderop, in Monforte in de provincie Lugo in Gallicië.
Verdoofd rijdt Manuel naar de plaats waar Adolfo Griñan, de notaris en zaakbehartiger van Álvaro, hem opwacht.

Hij openbaart dat Álvaro markies van Santo Tomé was, een edelman met grond en landhuizen. Het landgoed van het markiezaat bevindt zich op luttele kilometers van de plaats van het ongeluk.
De naïeve Manuel is stomverbaasd. Dat  Álvaro dit voor hem verborgen had gehouden. Hoe kon hij?
Het testament van Álvaro is van een verbijsterende eenvoud met grote gevolgen voor het eeuwenoude geslacht èn voor Manuel.
Muanuel, Lucas, priester en vriend  van Álvaro en Noguiera, politie inspecteur, die vanaf het begin getwijfeld heeft aan de feitelijke juistheid van een ongeluk, komen onafwendbaar terecht in een meer van leugens, verdraaiingen en de ultieme uiting van gedenereerd en schofterig gedrag: moord.

De waarheid lijkt het slachtoffer te worden.


Waarom is dit een goed boek?

Rodondo is er in 600 bladzijden in geslaagd een goede symbiose te realiseren tussen thriller en roman. Het plot is kundig verweven in en met vele poëtisch vormgegeven beschouwingen en beschrijvingen.

Stylistisch gezien hanteert Rodendo een klassieke, gedragen, bedachtzame schrijfstijl met lange zinnen. Zij sluit hier bij aan bij grote Spaanstalige auteurs als Isabel Allende, Gabriel Márquez en  Carlos Ruiz Zafon. Dit zijn wij als thrillerlezers niet gewend. Al vanaf bladzijde een is duidelijk dat het boek door de schrijfstijl wat meer inspanning kost van de lezer.

Verwacht derhalve niet de genadeloze schrijfstijl van Jo Nesbo, Jens Lapidus, R. J. Ellory of James Ellroy.

Uw inspanning wordt rijkelijk terugbetaald.

Zoals in de beschrijving van Nogueira, die rookt, zuipt, hoert en snoert ( maar wel eerst zijn trouwring afdoet alvorens hij het bordeel betreedt ). En vele andere types en situaties. Overigens, het hoe en waarom van Nogueira’s gedrag wordt fraai uit de doeken gedaan.

Een van de vele mooie details is dat Manuel in het boek verslag doet van zijn wederwaardigheden en deze te boek stelt.


Dit boek heeft alles in zich om een klassieker te worden. Familiegeheimen en - banden , haat, liefde, klassentegenstellingen, het homosexuele karakter van beide echtgenoten, feodale verhoudingen, rouwverwerking, de verderfelijke rol van de katholieke kerk maar eerst en vooral de verwerking van traumatische  gebeurtenissen uit het verleden. Het geheel van thema's is groot en wordt als terloops door de schrijfster, veelal braaf en timide maar ook overrompelend en rauw  geïntegreerd in het verhaal.

Maar het boek is ook een ode aan Gallicië, het bijzondere landschap, de arme ploeteraars op de steile hellingen en de mooie wijnen .

De titel ' Dit alles zal ik je geven' heeft een dubbele laag en heeft niet alleen betrekking op geld, goederen en macht


Is het boek ook geslaagd als thriller?

Het plot zit zodanig goed in elkaar dat pas in de laatste bladzijden de lezer door krijgt wie welke rol speelt in deze whodunnit. Het duurt lang voor de spanningsboog geconstrueerd wordt. Zeker in het eerste deel van het boek is slechts in geringe mate sprake van enige vorm van spanning.


Het boek heeft de potentie om een veel groter publiek te bereiken dan de in thrillers geïnteresseerde lezer.


4,5 sterren