wit, dus niet warm

Warmte is niet wit. Eline heeft de warmte van haar ouders nooit gevoeld. Haar ouders waren wit, steriel, geprogrammeerd in hun opvoeding. Eline, een eerstejaars studente aan de Universiteit van Leuven heeft het er maar moeilijk mee. Ze heeft zich ontworsteld aan het “gelukkige” gezin wat ze samen met haar ouders Victor en Sophie vormde. Ze heeft echter niet geleerd om zelfstandig keuzes te maken of om vriendschappen aan te gaan, De toevallige ontmoeting op het bedrijf van haar vader met Jan-Willem, een oudere student, verandert voor haar alles. Ze wordt verliefd op hem en in no time is hij de spil in haar bestaan. Haar vader Victor is een bekende professor die zich vereerd voelt met de vele aandacht die hij krijgt vanuit de media. Victor heeft zijn hele leven uitgestippeld, zijn naasten moeten voldoen aan het ideaalbeeld wat hij hen oplegt. Zijn vrouw Sophie lijkt zich wel daarbij te voelen, dochter Eline neemt afstand. Victor richt zijn eigen bedrijf op in nanotechnologie, het geluk lacht hem toe, het geld stroomt binnen. Om zijn producten goed aan de man te brengen, moeten er echter nog (niet ongevaarlijke) tests uitgevoerd worden op minstens 1 persoon. Victor probeert dit te combineren met het ‘opvoeden’ van zijn mogelijke schoonzoon, Jan-Willem. Een combinatie die desastreus uitpakt…..
Dimitri Casteleyn heeft een vlot lezende roman neergezet die enerzijds handelt over de maakbaarheid van het leven waarin de witte warmte in het gezin ongenaakbaar wordt bloot gelegd. Anderzijds laat Casteleyn de lezer ook in de spiegel kijken: waar leidt onze hang naar materialisme toe, wat gebeurt er met het klimaat en met onze wereld?