Helaas een tegenvaller.

Het afgelopen jaar heb ik heel veel over dit boek gehoord en gelezen. Een flink aantal leerlingen uit vwo-6 koos dit boek voor hun mondeling en wat zij me erover vertelden maakte me ontzettend nieuwsgierig. Helaas was het boek niet zo goed als ik verwacht had.

Dat komt vooral doordat de hoofdpersoon, Tomas Augustus, niet echt iemand is met wie je snel meeleeft. En als meeleven niet mogelijk is, moet een personage heel interessant en bijzonder zijn om het boek intrigerend te maken. Ik vind de personages van de romans van Arnon Grunberg bijvoorbeeld ook heel vreemd en totaal anders dan ikzelf ben, maar ze zijn zo intrigerend dat ik zijn boeken niet weg kan leggen. Dat had ik niet bij Quarantaine. Daarvoor wordt te weinig over zijn verleden vertelt, tenminste niet echt de diepte in. Het blijft onverklaarbaar waarom Tomas niet in de normale mensenwereld lijkt te passen. dat hij zijn moeder van de een op de andere dag nooit meer wil zien, wordt nergens echt geloofwaardig of logisch gemaakt.

Het einde is wel echt heel mooi en veelzeggend. *spoiler* Tomas wil aangeraakt worden. Hij wil gezien worden, begrepen. En dat is natuurlijk onmogelijk als je zelf nooit iemand wil aanraken en anderen niet begrijpt. Hij heeft pas heel laat in zijn leven voor het eerst geleerd wat liefde is, net voordat de ziekte uitbrak en iedereen om hem heen doodging. Ik vind het veelzeggend dat hij aan het eind van het boek "Raak me aan." zegt, wat laat zien dat hij eindelijk de menselijke behoefte heeft om geliefd te zijn. Dat vond ik wel heel mooi, echt een goede afsluiting.