Vergane glorie

Een mooie blauwe cover, met duiker en een wrak op de cover, doen je vermoeden dat het boek over duiken gaat. Op de achtergrond komt het even aan bod, maar niet indrukwekkend. Een ijzingwekkende thriller zou ik het niet willen noemen, wel een thriller met meerder lagen en plotwendingen, die af en toe best spannend is. De verhaallijnen spelen zowel in 2015, als in 2018.
Het verhaal begint in 2015 met een man, die bezig is te verdrinken. En wat er daarna met hem gebeurd. In 2018 is Rose getrouwd met Emiel en heeft een dochter Tirza. Ze is niet heel erg gelukkig in haar huwelijk en ziet hoe haar man Emiel de afgelopen 2 jaar veranderd is en dat alles gaat, zoals hij wil. Maar wil zij dit ook? Als haar dochter Tirza verdwijnt tijdens een bezoek in een speeltuin is dit de aanzet tot een reeks gebeurtenissen, die een spannende ontknoping tot gevolg hebben.
Je leert Emiel en Rose goed kennen. Rose is perfectionistisch ingesteld en Emiel behoorlijk nuchter. Emiel heeft weinig ruimte voor emoties, terwijl Rose juist alles eruit wil flappen en begrip verwacht, maar niet krijgt. Door de meerdere onverwachtse plotwendingen is het soms spannend, maar het verhaal weet de spanning niet echt vast te houden.