Tegen de wil van haar superieuren blijft hoofdinspecteur Jeanette Kihlberg zich obsessief bezighouden met de moorden die ze in Het Kraaienmeisje niet wist op te lossen. Ze raakt daarbij steeds meer geïntrigeerd door de ongrijpbare Victoria Bergman en vraagt psycholoog Sofia Zetterlund een daderprofiel op te stellen. De zoektocht van Jeanette leidt naar een internaat en naar vergeten, verdrongen gebeurtenissen uit het verleden. Sofia worstelt ondertussen met het gevoel dat er iets mis is met haarzelf. Ze realiseert zich dat zij net als sommige van haar patiënten aan een meervoudige persoonlijkheidsstoornis lijdt. Dan wordt een succesvolle zakenman op zo’n rituele wijze vermoord dat deze slachting aan wraak doet denken. Maar als het wraak is, wat wordt er dan gewroken? En wie was er uit op vergelding?

Het hongervuur is de tweede misdaadroman uit een trilogie die de titel De zwakte van Victoria Bergman meekreeg. Het eerste boek uit deze trilogie heeft als titel Het kraaienmeisje. Dat boek heb ik vorig jaar gelezen en vond het een goed boek. Omdat het een serie van drie boeken betreft was er uiteraard een open einde. Het hongervuur pakt de draad weer op en in de eerste 80 à 90 bladzijden wordt er vaak teruggerepen naar gebeurtenissen uit het eerste boek. Daarna begint het verhaal pas echt tot leven te komen. Het is intrigerend en tegelijkertijd ook verontrustend. Sommige gebeurtenissen worden heel erg expliciet beschreven, soms gruwelijk, soms uitermate onsmakelijk. Losse draadjes uit het eerste verhaal beginnen betekenis te krijgen en puzzelstukjes vallen op hun plek. Het verhaal is spannend en kent een aantal goede en onverwachte plotwendingen.

Wat mij echter in hoge mate stoorde aan dit boek is de beschrijving van dedissociatieve identiteitsstoornis van Sofia Zetterlund. Keer op keer komt dit thema aan de orde en het maakt het verhaal behoorlijk rommelig. Het lijkt wel alsof de schrijvers de materie niet beheersen. Er zit veel snelheid in het verhaal maar ik moest een aantal keren vol op de rem en een paar bladzijden teruggaan en die nog eens lezen omdat het mij niet helemaal duidelijk was wat de schrijvers bedoelden. Ik heb zelfs overwogen om het maar bij dit tweede deel te laten en deel drie aan mij voorbij te laten gaan. Een Zweedse Goodreads-vriendin vertelde mij echter mijn kritiek te delen maar dat deel drie een sterk boek is waarin alles op zijn plaats valt en dat op een totaal onverwachte manier. Dat deel ga dan ook zeker lezen en hoop dat het beter is dan Het hongervuur dat toch redelijk teleurstelt.