Inspecteur Conny Sjöberg en zijn collega´s worden belast met het onderzoek naar de brute moord op een Filippijnse vrouw en haar twee kinderen. Het is een zaak waarin Sjöberg geen enkel aanknopingspunt heeft. Er zijn geen sporen in het apartement waar zij woonden, de vader van de kinderen is depressief en leeft erg teruggetrokken en heeft hen al jaren niet meer gezien. Het enige opvallende gegeven is dat het apartement veel te duur is voor een vrouw die als schoonmaakster werkt.

Conny Sjöberg zou bij dit onderzoek best de hulp kunnen gebruiken van collega Einar Erikson maar de beste man is al een paar dagen niet op zijn werk verschenen en niemand weet waar deze gesloten man zich bevindt. En dan heeft Sjöberg ook nog een privezaak op zijn bordje die betrekking heeft op een stuk grond dat in de familie is maar waarvan hij niets weet en waarover zijn moeder niet wil praten. Hij wil uitzoeken wat er in zijn familie is voorgevallen.

Het verleden speelt een belangrijke rol en in korte flashbacks neemt Carin Gerardsen de lezer mee naar een afschuwelijke gebeurtenis van jaren geleden. Een gebeurtenis die de levens van mensen tot op het bot heeft aangetast en onherstelbaar heeft veranderd. Je kunt niet leven met een onvergeefbare schuld en een grenseloze haat.

Drie verhaallijnen zetten de toon in dit mooi geschreven boek. Het verhaal is redelijk voorspelbaar. De personages die erin voorkomen zijn normale mensen die goed beschreven worden en die je gaat waarderen, juist omdat zij zo levensecht overkomen. Echt spannend wordt het verhaal nergens maar toch blijf je lezen want het zit goed in elkaar en kent een mooi taalgebruik. Ik kijk uit naar een volgende misdaadroman met Conny Sjöberg in de hoofdrol. Zeer de moeite waard.