Wat verborgen is de debuutroman van Hjorth Rosenfeldt. Achter deze auteursnaam gaan Michael Hjorth en Hans Rosenfeldt schuil. De eerste is mede-eigenaar van productiemaatschappij voor televisie, film en theater terwijl de tweede acteur, toneelschrijver en televisiepresentator is. Zij komen uit Zweden en Wat verborgen is werd daar goed ontvangen. Op de kaft staat als bijtitel: De Bergmankronieken. Dat lijkt op een vervolgserie.

Roger Eriksson, een jongen van 16 die door zijn moeder als vermist was opgegeven, wordt dood gevonden in een moeras bij het stadje Västerås. Hij is door messteken om het leven gebracht en zijn hart is verwijderd. Een politieteam van de afdeling Moordzaken van de Nationale Recherche onder leiding van de ervaren Torkel Höglund wordt met het onderzoek belast.

Sebastian Bergman is psycholoog die vrouw en dochter heeft verloren tijdens de tsunami van 2004. Hij is bij tijd en wijlen een tenenkrommende onbeschofteling, een vrouwenversierder pur sang en een uiterst inteliigente analist. Hij komt in Västerås terecht omdat zijn moeder is overleden en de ouderlijke woning moet worden ontruimd. Bergman en Höglund hebben in het verleden samengewerkt maar Bergman in niet van plan een uitnodiging om mee te werken aan het onderzoek naar de moord op Roger Eriksson aan te nemen. Totdat hij iets geheimzinnings ontdekt in het huis van zijn moeder. Hij meldt zich bij Höglund die hem in zijn team opneemt. Zeer tegen de wil van de andere teamleden.

Wat verborgen is kent een knap uitgewerkt plot. De personages in het boek zijn mooi uitgewerkt en roepen in, ieder geval bij mij reacties op; vooral Sebastian Bergman die het met het normale intermenselijk verkeer nogal moeilijk lijkt te hebben. De lezer wordt meerdere malen op het verkeerd been gezet door zeer plausibele wendingen in het verhaal. De verteltrant is helder en verfrissend en maakt het lezen van het boek tot een plezierige bezigheid. Aan het einde van het verhaal heeft Hjorth Rosenfeldt nog een gigantische verrassing in petto die vraagt om een vervolg. Wat mij betreft een prima debuut . Sebastian Bergman, hoe irritant ook, mag blijven.