Een schitterend vervolg

Nadat ik Traveler eindelijk in mijn bezit had gekregen (na bijna een jaar wachten) kon ik niets anders doen dan er meteen aan te beginnen. Door omstandigheden (ik ging op vakantie) moest ik iets meer dan een week wachten voordat ik weer verder kon aan dit boek. Maar toen ik eindelijk verder kon lezen had ik er weer geen zin in.

Dat is het nadeel van Seeker en Traveler: het duurt even voordat je het verhaal ingezogen wordt. Hoe lang het bij mij duurde voordat ik Seeker niet meer kon wegleggen weet ik niet meer, maar bij Traveler duurde het in ieder geval het halve boek. Jep. Het halve boek. Ik had de helft al gelezen voordat ik in het verhaal kwam.

Ondanks dat had Traveler een net zo geniaal verhaal als Seeker. Aangezien Seeker een van mijn lievelingsboeken was die ik vorig jaar had gelezen kon ik vrijwel onmiddellijk beginnen aan Traveler. Het verhaal zat namelijk nog helemaal in mijn hoofd.

Waar Seeker pas op de laatste pagina's echt actie had begon dit boek vanaf het begin al met de actie. Dat ging ongeveer het hele boek zo door. Ook werd alles over de Zoekerfamilies duidelijk naarmate ik verder in het verhaal kwam. Sommige vragen van het eerste boek werden beantwoord, sommige vragen kwamen er weer bij en daardoor had Disruptor, het derde boek, mijn aandacht gekregen, net zoals Traveler mijn aandacht kreeg toen ik Seeker uit had.

Vaak hebben actieboeken van vrouwelijke schrijvers een flink portie romantiek. Arwen is een uitzondering. Haar boeken zijn vergelijkbaar met die van mannelijke schrijvers. De intimiteit die in het verhaal voorkwam was niet belangrijk. Nee, in plaats daarvan waren de Zoekers, de Vrezen en het dagboek het belangrijkst. En daarom zijn deze boeken heel erg geschikt voor lezers die een Young Adult-boek zoeken waar romantiek een kleine rol speelt.

In Traveler werden een paar nieuwe voorwerpen geïntroduceerd. Hier was ik om bepaalde redenen niet zo blij mee. Die redenen hadden met Shinobu te maken. Ook maakte hij keuzes waar ik ook niet zo blij mee was. Maar dat was gewoon zo omdat hij mijn favoriete personage was (en is hij nu nog steeds).

John haatte ik minder dan in Seeker. Ik zag hem namelijk niet meer als een bedreiging. En Quin was gewoon Quin. Al met al vond ik het geweldig om weer in de wereld van de Zoekers de duiken.

Traveler (en eigenlijk dus ook Seeker) is een boek dat door iedereen gelezen kan worden. Of je een jongen bent of een meisje, er is altijd wel iets in het verhaal wat je aanspreekt. Voor ieder wat wils, zeg maar.

Uiteindelijk vind ik dit boek net zo leuk als Seeker, al moet ik toegeven dat het wel een poos had geduurd voordat ik Traveler echt leuk begon te vinden. Dit boek is ook geen tussenboek, zoals Insurgent wel was in de Divergent-trilogie, dus als je nog twijfelt of je dit boek wel of niet wil lezen, ik zeg doen!

O ja, er is ook nog een novelle, die afspeelt tussen Seeker en Traveler in. Het heet The Young Dread en is momenteel alleen nog verkrijgbaar in het Engels als e-book. Of het nog vertaald wordt weet ik niet, maar wat ik wel weet is dat ik het heel graag wil lezen. Het gaat in ieder geval over Maud. Voor de rest weet ik niets.

(Eerder verschenen op debookgeek.blogspot.nl)