Origineel en spannend boek.

Het is lang geleden dat ik weer eens een sciencefiction boek heb gelezen, laat staan een boek van een Franse schrijver. Dat laatste komt al helemaal niet vaak voor eigenlijk. Maar toen zag ik Phobos voorbij komen op verschillende kanalen met zeer enthousiaste reacties. Ik zag het boek liggen bij de bieb en nam het mee. Ik heb er geen spijt van gekregen.

Léonor wordt samen met 11 andere jongens en meisjes vanuit alle uithoeken van de wereld uitverkoren om mee te doen aan het prestigieuze Genesis project. Het is een wereldwijd televisie spektakel over 12 jonge mensen die hun geluk op mars mogen gaan beproeven. Het is een datingshow die zich volledig in de ruimte afspeelt.

Dit originele verhaal begint op het punt van de lancering. Daarna wordt het verhaal vanuit verschillende standpunten verteld, dat zorgt ervoor dat het boek boeiend blijft. Je maakt het leven in het ruimteschip mee, vanuit het perspectief van Léonor en de andere dames. Een datingshow is niet compleet, zonder daadwerkelijke dates. Die zijn zo beschreven alsof je zelf voor de televisie zit om het spektakel te bekijken. Ook maak je als lezer het een en ander mee dat op aarde gebeurd. De schrijver heeft ervoor gekozen om in het begin al duidelijk te maken dat er een 'tragische gebeurtenis' op handen is. Je weet zelfs al wat het precieze plan is. Je zou zeggen dat je het boek dan niet meer verder wil lezen, maar dat wil je wel.

Dixen weet de spanning erin te houden. Naast de grote gebeurtenis, is het ook zo dat elke kandidaat een verleden heeft. Beetje bij beetje leer je ze allemaal kennen. De manier waarop het verhaal verteld wordt is realistisch, ik zag het zo voor me. Ik vond het helemaal geen gek idee dat je een datingshow in de ruimte laat plaatsvinden. De eerste helft van het boek vond ik wel wat minder, maar de tweede helft maakte dat ruimschoots goed. Vooral het einde is niet te doen, zo spannend. Het woord cliffhanger is hiervoor uitgevonden. Ik weet inmiddels dat deel twee al uit is, dus ik ga heel snel op zoek.