Gerechtigheid? Of toch niet?

Daisy Guldemondt heeft op haar 26e al veel mee gemaakt. Een drinkende vader die het gezin terroriseert, een liefdeloze moeder, vriendjes met losse handjes, een zusje dat verongelukt is. Als ze op een dag een aanzienlijke som geld in handen krijgt, is dat het begin van… gerechtigheid.

Daisy vertelt de gebeurtenissen die geleid hebben naar gerechtigheid aan haar beste vriendin Femke. Met een flinke dosis humor beschrijft Van Dijk op een vlotte wijze het niet alledaagse en zo nu en dan gruwelijke verleden van Daisy. Tel bij de schrijfwijze de vraag ‘wat is er gebeurd?’ op en de lezer is voordat hij het door heeft een flink stuk in het verhaal verder.

Femke blijkt een doortastende dame te zijn die Daisy helpt bij het binnenhalen van het geld na de toevallige vondst van een (oorlogs)schat. En Daisy schikt zich in haar situatie zoals ze zich altijd geschikt heeft in elke situatie, totdat… ze beseft dat geld het middel is tot wraak.

Daar schuilt wel een breuk met de geloofwaardigheid van het verhaal. Hoe hilarisch sommige stukken in het boek ook waren, er bleef een gedachte knagen tijdens het lezen: zou iedereen echt om te kopen zijn met geld om een vrouw te helpen wraak te nemen op iemand in de gevangenis of om haar sporen uit te wissen? Ook met de vanzelfsprekendheid waarmee jeugdzorginstanties jarenlang niets doen om Daisy en haar zusje te helpen, had ik wat moeite.

De ommekeer in het verhaal aan het eind was verrassend. Gerechtigheid is voor iedereen iets anders, maar of de lezer dit einde rechtvaardig vindt, valt te betwijfelen. Desalniettemin is het een boek dat ondanks de zwaarte van de mishandelingen die Daisy ondergaat toch met humor geschreven is. Het is een bijzondere roman in dagboekvorm, met enige thrillertrekjes in zich.