Goed, ontroerend, levensecht met een vleugje misdaad

Genre; Fictie, roman
Uitgever; De Geus
ISBN; 978 90 445 3571 6
Uitvoering; Hardcover, exclusieve editie
Aantal pagina’s; 398
Uitgave ; 13 oktober 2015



De cover;
Ik vind het een mooie cover. Het blauw en geel van de Zweedse vlag i.c.m. de titel Zweedse Laarzen vind ik passend. Het vuur dat achter het raam zichtbaar is, en wat het begin van het boek weerspiegelt vind ik goed gekozen. De cover krijgt een 7.5
De reden;
Als groot fan van Henning Mankell wilde ik natuurlijk dit boek lezen. Dat het tevens zijn laatste boek zou zijn, wist ik vooraf nog niet. Dankzij uitgeverij De Geus heb ik een exclusieve editie van het boek gekregen om te recenseren voor De Perfecte Buren.
Het verhaal;
De gepensioneerde ex-chirurg Frederik Welin wordt op een herfstnacht wakker van een fel licht. Zijn huis staat in brand. Frederik weet net op tijd uit het huis te komen, met slechts de weinige kleren aan zijn lijf en twee verschillende laarzen aan zijn voeten. Het huis dat zijn grootouders hebben gebouwd is opzettelijk in brand gestoken. De vraag is wie heeft het huis in de fik gestoken, Frederik zelf of iemand anders? Frederik is aangeslagen door de brand. Alles is weg. Zijn huis, zijn bezittingen. Alles wat rest zijn Frederiks herinneringen en een ongewisse toekomst. Gaat het Frederik lukken om op zijn 70e opnieuw te beginnen? Kan hij vrede sluiten met zijn verleden, en op welke manier gaat hij zijn leven verder invullen? Verder als alleenstaande, eenzame man of is de brand een startpunt geweest voor een nieuw leven?
Beredenering;
Zweedse laarzen is een vervolg op Italiaanse schoenen, maar zoals voorin het boek al wordt aangegeven, is het boek ook als standalone te lezen. Het vervolg zit hem in het feit dat Frederik Welin opnieuw de hoofdpersoon is, en je als lezer Frederik nu meemaakt als 70e jarige. Henning Mankell weet mij weer vanaf de eerste pagina te bekoren. Zijn schrijfstijl zorgt ervoor dat er direct beelden bij mij opkomen. Als beelddenker zijn dat de boeken die mij het meest aanspreken. Zijn treffende beschrijvingen zorgen ervoor dat de personen tot leven komen en dat ik met de personages ga meeleven, zelfs als de personages mij eigenlijk tegenstaan. Frederik is wat mij betreft niet het meest sympathieke personage, maar door de levensechtheid kan ik mij ook in zijn perspectief verplaatsen. De verlatenheid van de Zweedse scheren in de winter benadrukken de eenzaamheid van Frederiks bestaan, de setting is wat mij betreft dus goed gekozen. De brand die ervoor zorgt dat Frederik alles kwijtraakt, is een goed uitgangspunt voor een verhaal dat gaat over het leven, het ouder worden, het omgaan met ons verleden, de vraag of je iemand echt zal kunnen kennen, de weerbaarheid van de mens, of je verder kan als alles in puin ligt en het verlangen naar intimiteit. Het boek heeft mij geraakt op onverwachte momenten. Wanneer Oslovski komt te overlijden, en Frederik haar mist, ondanks het feit dat hij haar nauwelijks kent is zo’n moment. De eenzaamheid van beide wordt zo benadrukt en geeft mij te denken dat er in de huidige maatschappij zoveel mensen zijn die elkaar niet echt kennen, zelfs in de directe nabijheid van je huis, familie, vrienden. Hoe schrijnend dat eigenlijk is en dat men eigenlijk op zoek is naar verbondenheid, hoe klein die dan ook is. Het verlangen naar menselijk contact, intimiteit wordt heel goed weergeven in het contact dat Frederik zoekt met Lisa Modin, een journaliste die de brand verslaat voor een plaatselijk dagblad.
Conclusie;
Henning Mankell heeft wat mij betreft weer een goed boek geschreven, dat ontroerend is, de zoektocht naar de zin van het leven op een realistische manier tot leven brengt en zoals altijd maatschappelijke thema’s niet schuwt. Het is dan ook nog moeilijk te bevatten dat Zweedse Laarzen zijn laatste boek is geworden. Zijn schrijfstijl, zijn talent om te vertellen komen ook in dit boek weer goed tot uiting en dat zorgt ervoor dat ik Zweedse Laarzen met 4* bekroon.