Mooi verhaal over verlies, hoop en liefde

Het verhaal gaat over Lennie Walker. Lennie woont bij haar oma en haar oom in huis. Haar zus Bailey is plotseling overleden en heeft de familie gebroken achtergelaten. Waar Lennie eerst een virtuoos was op de klarinet heeft ze het instrument al maanden niet opgepakt. Lennie zit in een diep dal van rouw en zoekt naar manieren om de dood van haar zus te verwerken. Daar bovenop moet ze haar aandacht gaan verdelen tussen twee jongens die ineens haar aandacht vragen. De vriend van haar zus, Toby, helpt haar herinneren en de nieuwe jongen in de stad, Joe, een ongekend getalenteerde gitarist, helpt haar vergeten. Zal Lennie haar verdriet ooit te boven komen?

“Er komt een klik en als we niet weten waar de ander naartoe gaat, kijken we elkaar diep in de ogen en luisteren zo gespannen, dat het een paar kortstondige momenten lijkt alsof onze zielen met elkaar in gesprek zijn.”'

Lennie is het jongere zusje van Bailey. Bailey was een explosie van energie. Een extraverte, slimme, jonge meid met een heldere toekomst voor de boeg. Helaas eindigde haar leven vroegtijdig. Lennie woont bij Omie, haar oma, die groene vingers heeft en bekend staat om haar geweldige weelderig ruikende tuin en de mooiste creaties maakt met alleen groene verf. Ook woont daar Big, haar oom, een blowende hippe rokkenjager met een crazy streak in zich. Haar moeder is in dit verhaal de grote afwezige. Zij is verdwenen toen Lennie één was, waardoor Lennie en Bailey dus bij hun oma woonde.

Je ziet dat Lennie kapot is. Ze komt in het begin van het boek over als een geest, een ronddolende ziel die niet weet wat ze moet doen om weer gelukkig te zijn. Ze gunt zichzelf dat ook niet. Hoe kan zij zich goed voelen zonder haar zus Bailey? Je ziet dat ze voorheen haar identiteit haalde uit haar zus, uit haar relatie met haar zus en naarmate je verder komt in het boek merk je dat ze zich daaraan onttrekt en ze haar eigen identiteit gaat vormen. Dit is goed vormgegeven en zeer realistisch. Het past bij de leeftijd van de hoofdpersoon en is heel begrijpelijk na een gebeurtenis die zo heftig is.

“Wie wil erbij stilstaan dat we één zorgeloze adem verwijderd zijn van het einde? Wie wil beseffen dat degene van wie je het meeste houdt en die je nodig hebt, gewoon voor altijd kan verdwijnen?”

Dit boek draait vooral om verlies. Het verlies van een dierbare maar ook het verlies van zelf en de eigen identiteit. Hoe ga je daarmee om? De stages of grief zitten erin verwerkt en ze zijn best goed te herkennen. Zo is Lennie in het begin van het boek nog in ontkenning en wil ze bijvoorbeeld de spullen van haar zus op precies dezelfde plekken laten staan als op het moment dat ze overleed. Sowieso is de dood een heftig en beladen onderwerp. Door de lezer mee te nemen in het verdriet van Lennie wordt een hele sterke emotie overgebracht. In sommige boeken wordt dit verdriet snel opzij geschoven of als een randzaak geportretteerd maar wat juist mooi was aan dit boek was dat dat verdriet de boventoon voerde en het daardoor veel realistischer wordt.

“Ik, als kleine schelp met de eenzaamheid van de hele oceaan die onzichtbaar in me brult.”

Het boek is geschreven vanuit het perspectief van Lennie. Je leest wat ze ziet, denkt, beleefd. Hierdoor kruip je ook echt in haar huid. In het boek wordt het verhaal ook afgewisseld met gedichtjes van Lennie die op lege koffiebekertjes zijn geschreven, op bonnetjes, op snoeppapiertjes etc. Allemaal gedichtjes die het gevoel van Lennie weergeven en een kijkje geven in het leven van Lennie en haar zus. Dit is echt een toevoeging, hierdoor krijgt het verhaal een poëtische kant, er wordt gespeeld met woorden.

Iets wat onderbelicht werd is het verhaal van de moeder. Dit lijkt een soort zijspoor die weinig toe te voegen heeft aan het verhaal. Hier had veel meer uitgehaald kunnen worden. Deze vrouw heeft haar kinderen verlaten. Waarom? Wat zijn haar motieven geweest? Waar is ze nu? Je krijgt maar mondjesmaat antwoord op deze vragen en dat is jammer.

Het boek voert je mee door het rouwproces van een jonge vrouw wiens leven, op zijn zachts uitgedrukt, uitzonderlijk is. De personages in het boek zijn stuk voor stuk intrigerend en zouden zo een boek voor zichzelf kunnen hebben. Het is een eigenzinnig boek dat je opslokt en meeneemt in het verdriet van het verlies maar je ook doet beseffen dat er ontelbaar mooie dingen zijn in deze wereld. Dit boek is zeker een aanrader voor de fans van contemporary young adult. Sterker nog, daarvoor is het een must read.